Zaterdagkampioenschap:
Zaterdag 30 juni: Harkemase Boys 
– IJsselmeervogels 
2-3 (1-2)
Vogels wint laatste wedstrijd, Rijnsburg zaterdag kampioen
In een wedstrijd waar het nergens meer om ging heeft de Vogels haar laatste wedstrijd met een fantasie opstelling met 2-3 gewonnen. Voor Harkema stond er nog van alles op het spel, men moest minimaal gelijkspelen om uitzicht te houden op de titel, maar door dit resultaat is ook Harkema uitgespeeld en is Rijnsburgse Boys één wedstrijd voor het einde van de kampioens competitie de zaterdag kampioen geworden.
Dinsdag 26 mei: IJsselmeervogels – Rijnsburgse Boys 
2-3 (0-2)
Vogels knullig ten onder tegen Rijnsburg…
Voor de laatste kans streden de rooien dinsdagavond op sportpark De Westmaat. Alleen een overwinning hield de equipe van Roy Wesseling in de race om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs. Knullige, uiterst knullige momenten voorkwamen uiteindelijk dat de vogels nog zouden blijven meedoen. In zekere zin overigens terecht. Ook deze avond dwongen de rooien weer bar weinig af.
Ondanks de bittere noodzaak om te winnen, het liefst zelfs ruim, begonnen de vogels andermaal aftastend. Rijnsburgse Boys vond dat aanvankelijk prima, de Rijnsburgers zouden bij een gelijkspel immers de vis in de laatste thuiswedstrijd tegen Harkemase Boys op het droge kunnen halen. Maar gaandeweg de eerste helft roken de Rijnsburgers bloed en voerden de druk op de rooie defensie op. Eerst nam Kevin Winter nog een vrije trap die door alles en iedereen gemist werd. Aan de andere kant overkwam Peter Freke hetzelfde, ofschoon zijn schot uiteindelijk nog moest worden tegengehouden. Na een kleine 20 minuten was daar dan toch de mogelijkheid voor Wouter van Hoof. Zijn van richting veranderde schotje kon maar moeizaam worden gekeerd. Twee minuten later vond Raymond Bronkhorst het hoofd van Jeffrey Winter, maar deze aaide de bal naast. Aan de andere kant waren de Rijnsburgers gevaarlijk bij een counter, maar door het natte veld kon doelman Martijn Middelbeek de bal oprapen. Hierna zakte het duel weer enigszins in. IJsselmeervogels leek zich niet doordrongen van de noodzaak om te winnen en Rijnsburg zag dat het door druk zetten de opbouwers van de vogels in verlegenheid bracht, waardoor tot vervelens toe de lange bal werd gehanteerd. Die lange bal hanteerde Leitoe na 34 minuten voetballen ook maar eens. Van een meter of 30 vuurde hij een houdbare bal richting doelman Martijn Middelbeek, maar die greep op kolderieke wijze naast de bal. De doelman had weliswaar de zon in het gezicht, maar naast het feit dat die zon er al een tijdje was en de doelman dus voor 1 euro 50 maatregelen had kunnen nemen, was het gezien de tijd die de bal onderweg was toch niet onmogelijk om het leer te keren. Direkt vanaf de aftrap probeerde Wouter van Hoof al de gelijkmaker aan te laten tekenen, maar zijn schotje, met stuit, kon eenvoudig worden opgeraapt door doelman Orlowski. Vlak voor rust werd de onmacht van de vogelsaanvallers maar weer eens duidelijk. Een misverstand tussen Jeffrey Winter en Wouter van Hoof bracht zowaar de kans op een mogelijkheid om zeep. Aan de andere kant ontsnapte Leitoe aan de aandacht van de vogelsdefensie en mocht alleen op doelman Middelbeek af. De gevaarlijke aanvaller schoot uiteindelijk tegen de elleboog van de doelman aan, die IJsselmeervogels hiermee nog behoedde voor een grotere achterstand. In dezelfde slotminuut ging de doelman echter voor de tweede maal opzichtig in de fout. Onder het motto “we komen allemaal een keer aan de beurt”, was het nu eens niet Peter Freke die bijna vanuit zijn woonplaats op het doel van Martijn Middelbeek afvuurde, maar Danny van de Vijver. En hoewel deze bal iets scherper in de hoek was geplaatst dan de vorige, had enige aktiviteit in de doelmond het speeltuig nog naast kunnen werken.
Ondanks deze domper trokken de vogels in de tweede helft het initiatief naar zich toe. Niet alleen kwam er meer druk op de Rijnsburgse defensie, ook de opbouw zag er opeens een stuk verzorgder uit, waardoor het voor de vogelliefhebber zelfs nog een aardig schouwspel werd. Maar uitgespeelde kansen kwamen er niet of nauwelijks. Bij de aansluitingstreffer die in de zevende minuut volgde had de thuisclub de hulp nodig van de tegenstander. Jeffrey Winter kwam eindelijk gevaarlijk voor het doel, maar zijn inzet werd licht geraakt door doelman Orlowski. Tot verbazing van iedereen op de Westmaat, strompelde Jelle Bouma het leer vervolgens alsnog in eigen doel. Plotseling leefden de rooien weer en zij voerden het tempo nog maar weer eens op. Dat ging overigens niet zonder risiko, want ook bij de vogels ging er nog wel eens een balletje voorlangs. Mede door de onverzettelijkheid van Jan Pieter Hartog, die er door het vele doorschuiven enkele tientallen vierkante meters werkgebied bij kreeg, bleef IJsselmeervogels in de race. Een krap half uur voor het einde bracht Wouter van Hoof Raymond Bronkhorst in de gelegenheid om eens een vuurpijl af te schieten. De Rijnsburgse doelman had echter al geen last meer van de zon en kon het schot met verraderlijke stuit onschadelijk maken. Even later kreeg Wouter van Hoof zelf een mogelijk maar zijn schot uit de draai ging rechts langs de kruising. Het was in deze fase wachten op de gelijkmaker en hoewel deze ook nu weer niet door een fraaie aanval werd afgedwongen, kwam hij er toch. Een schot van Jasper Bolland werd door Bennie van Noord met de handen gekeerd. Scheidsrechter Van Aken wees gedecideerd naar de stip, maar verzuimde vervolgens wel de Rijnsburger zijn tweede gele kaart te geven. Gezien de situatie een tamelijk standaard gele kaart. Henri de Graaf schoot voor de tweede maal deze competitie de strafschop onberispelijk binnen. Maar met de gelijkmaker lieten de vogels als versteend de teugels weer vieren. Waar het thuispubliek zich eens lekker opmaakte voor nog een goede 20 minuten beuken op de Rijnsburgse goal, daar haalde Wesseling Christian Opschoor naar de kant. Kort na de gelijkmaker kwam IJsselmeervogels nog goed weg. De lat hielp doelman Middelbeek en de zijnen nog, maar een kleine 9 minuten voor tijd viel het doek toen Jasper Bolland dacht alle tijd te hebben om een lage voorzet aan te nemen in plaats van deze weg te werken. Menno van Roosmalen ramde de bal voor zijn voeten weg tegen de touwen. En daarmee was de tweede thuisnederlaag op rij een feit.
Het was gewoon niet goed genoeg. Voorin ontbrak had aan creativiteit, zodat er maar weinig kansen op eigen kracht konden worden genoteerd en achterin werd te vaak geblunderd. Was dat laatste wat minder gedaan, dan had het aantal doelpunten tegen tot maximaal twee beperkt kunnen zijn. Aan het einde van het duel werd nog afscheid genomen van de vertrekkende spelers. Vandaag werd maar weer eens duidelijk dat het erg jammer is dat Jan Pieter Hartog daarbij zat. Volgend seizoen nemen we de handschoen weer op, spelers bedankt en laat je niet kennen in Harkema en laat ze daar nog gewoon een poepie ruiken!
Verslag: Gary
Donderdag 21 mei: IJsselmeervogels – Harkemase Boys 1-4 (1-2 )
Vogels kansloos naar de slachtbank…
IJsselmeervogels heeft zich lelijk in de luren laten leggen in het tweede duel om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs. Mede doordat tegenstander Harkemase Boys vanaf het begin fel op de rode huiden zat, kwam IJsselmeervogels nooit echt in haar spel, afgezien van een korte fase aan het einde van de eerste helft en het begin van de tweede helft. De gasten uit Harkema bleken trefzeker, onder andere door drie doelpunten van Jelmer Slager.
Al vanaf het startschot hadden de vogels het moeilijk. Waar IJsselmeervogels eerst maar eens de kat uit de boom wenste te kijken, daar kreeg men nog geen seconde de tijd om eens te kijken wat te gaan doen. Heel even, in de 4e minuut gaf Raymond Bronkhorst een fraai balletje mee op Christian Opschoor, maar deze plaatste het leer precies in de handen van de doelman. Twee minuten later kwam het antwoord van Harkemase Boys, dat in de persoon van Jelmer Slager een vliegend schot op het doel van Martijn Middelbeek afvuurde, maar het schot zeilde over. Een minuut later was het echter al raak. Waar iedereen dacht dat de spits van Harkema enkele meters buitenspel bleef staan bij een vrije trap, daar mocht deze toch koppen en hoewel de bal eerst nog tegen de paal aan rolde, was niemand meer bij machte de openingstreffer van Ronald v/d Heijden te voorkomen. Drie minuten na de openingstreffer was IJsselmeervogels nog dicht bij de gelijkmaker. Ferdinand Katipana schoot echter hard naast. Vier minuten later verdubbelden de boys uit Harkema de voorsprong. Een beroerde bal van Lion Axwijk leverde een drie tegen drie situatie op voor het doel van IJsselmeervogels. Doelman Martijn Middelbeek kwam nog uit zijn goal, maar was veel te laat waarddor Jelmer Slager met een goed geplaatste lob de 0-2 kon laten aantekenen. IJsselmeervogels was machteloos en het was aan een meevaller in de 20e minuut te danken dat het terug in de wedstrijd kwam. Jeffrey Winter kreeg de bal mee in de 16 en ging na wat duw en trekwerk tegen de vlakte. De arbiter wees resoluut naar de stip. Henri de Graaf had geen moeite met de geboden kans en hoewel de doelman er nog dichtbij zat, ging het leer onberispelijk tegen de touwen. Na een half uurtje hard Harkemase Boys een uitgelezen kans om de score weer uit te bouwen. Een onschuldige 1 tegen 2 situatie bleek Pierre Tosch en lion Axwijk echter toch te machtig, waardoor Harkema pardoes alleen voor doelman Middelbeek kwam te staan. Die stond echter zijn mannetje in het 1 tegen 1 duel. De vogels leken het achterin in deze fase even volledig open te gooien. Zo werd een minuut later een aanval van Harkema afgevlagd, daar waar veel toeschouwers hier hun twijfels bij hadden. Het duel zakte even in, totdat IJsselmeervogels in de 40e minuut aan een heus slotoffensief begon. Zo werd Kevin Winter gevloerd en mocht Raymond Bronkhorst aanleggen voor een vrije trap. Deze ging in eerste instantie nog tegen de muur, maar de tweede instantie mocht er zijn. Een vlammend schot in de hoek kon slechts met de grootste moeite tot corner worden verwerkt. Op slag van rust had Raymond Bronkhorst nog een mooie voorzet op Jeffrey Winter, maar ook diens inzet werd onschadelijk gemaakt.
In de tweede helft hield de druk van IJsselmeervogels aanvankelijk aan. Zo werd Christian Opschoor al meteen voor de doelman gezet, maar dat bleek in buitenspelpositie. In de derde minuut had de bal echter op de stip gemoeten. Een verdediger van Harkemase Boys was op de grond gaan liggen en om ellende te voorkomen, maakte deze een heuse graaibeweging naar de bal. Een voorval wat de arbiter zelfs geheel leek te zijn ontgaan. Hierna kwam IJsselmeervogels er eigenlijk niet meer aan te pas. In eerste instantie bleef het duel nog wel spannend vanwege de stand, maar de kansjes die er waren, waren voor Harkema. Eerst herstelde Pierre Tosch nog zijn eigen fout en even later moest hij opnieuw ingrijpen, toen hij een ontsnapte opponent nog net de bal van achteren voor de voeten kon wegmaaien. Even veerde de thuisclub nog op, toen Jeffrey Winter binnen de 16 werd gevloerd, maar de arbiter zag ook hier geen strafschop in. Twintig minuten voor het einde had het duel al op slot gekund. Een hard schot belandde op de vuisten van Martijn Middelbeek, maar de rebound werd voor bijna open doel voorlangs geschoten. Een minuut later was het echter wel raak. Waar IJsselmeervogels zich nog opwond over een foutief aan Harkemase Boys toegekende ingooi, daar gingen de laatste richting de goal en het was wederom Jelmer Slager die kon profiteren nadat hij eerst doelman Middelbeek in de luren had weten te leggen. Tien minuten voor tijd had Kevin Winter nog een puike stift in petto, welke echter net door de doelman tot corner kon worden getikt. Het laatste wapenfeit kwam 1 minuut voor tijd van de boys uit Harkema. Een vrije trap van Jelmer Slager werd nota bene links langs de muur, ruim naast de paal tegen de touwen geschoten. Een teken dat het met de concentratie al niet meer geweldig was gesteld.
En nu? Een dergelijke oorwassing is de vogels niet vaak op eigen veld overkomen. Het is allemaal niet onmogelijk, ook in het verleden heeft IJsselmeervogels bewezen uit geslagen positie terug te kunnen komen, maar deze keer was het wel heel ernstig. Daar komt bij dat het weer niet is gelukt om een fatsoenlijke goal te maken, iets wat gezien de huidige tussenstand toch echt noodzakelijk is geworden. Eerst maar afwachten wat de concurrentie er zaterdag van bakt.
.
Verslag: Gary
Zaterdag 16 mei: Rijnsburgse Boys – IJsselmeervogels 0-0
Geen cadeautjes in Rijnsburg…
Na een nogal respectvol duel eindigde de ouverture om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs in een gelijkspel. Daar waar IJsselmeervogels in de eerste helft het betere van het spel had, daar was Rijnsburgse Boys in de tweede helft de bovenliggende partij, maar aan echt gevaarlijke momenten kwamen de kemphanen nauwelijks toe.
IJsselmeervogels startte verrassend genoeg met Henri de Graaf in de basis. Wie twee weken geleden hardop had geroepen dat de jonge verdediger vandaag al weer zou kunnen aantreden, zou pardoes de haven ingegooid worden. De teen bleek echter weer goed in de kom te zitten! Al na twee minuten gaf aanvoerder Kevin Winter zijn visitekaartje af. Een fraaie voorzet op Christian Opschoor op randje 16 kreeg de laatste maar net niet onder controle. Vier minuten later werd Rijnsburg gevaarlijker, toen een corner door doelman Martijn Middelbeek werd misgegrabbeld, maar het leer rolde uiteindelijk naast het doel. Twee minuten later ging Raymond Bronkhorst, in de eerste helft de beste man bij de vogels, de één-twee aan met Wouter van Hoof en toverde een prima voorzet uit de hoed richting Jeffrey Winter. Deze nam de bal ineens op de schoen, maar de bal verdween naast het doel. In de 10e minuut was daar het eerste geel voor Rijnsburg na wederom zeer sterk optreden van Raymond Bronkhorst. Na een kwartiertje vreesde iedereen voor de fysieke gesteldheid van Wouter van Hoof. Na een enigszins onbesuisde aktie van hemzelf, bleef hij enige tijd kreunend liggen, maar kon uiteindelijk wel verder. Twee minuten later probeerde Raymond Bronkhorst het zelf maar eens, maar zijn schot was te zacht. Zo waren de meeste plaagstootjes voor de vogels, maar zat er niemand echt op het puntje van zijn stoel. Ook niet toen Jeffrey Winter helemaal vrij stond en broer Kevin hem van een voorzet bediende die net te zacht was om er echt wat mee te kunnen. Kevin kon deze middag niet echt zijn stempel op het duel drukken, iets wat overigens de meeste middagen wel het geval is. Na een krap half uur leek dan toch de openingstreffer eraan te komen. Een scrimmage voor het doel van doelman Tim Orlowski werd achtereenvolgens door Jeffrey Winter, Raymond Bronkhorst, Henri de Graaf en Pierre Tosch niet tegen de touwen geschoten. Ook Ferdinand Katipana kreeg het leer er een minuut later niet in toen hij veel te zacht op de doelman schoot. Vijf minuten voor tijd deed Rijnsburg weer wat terug, toen 4 man van IJsselmeervogels 1 aanvaller niet de baas konden. De vrije trap werd door Peter Freke in de muur geschoten. Een minuut voor rust werd heel Rijnsburg wakker geschud toen Richard Leitoe door de verdediging van de vogels ging en vervolgens tegen de vlakte. Scheidsrechter Bellinga zag er geen strafschop in.
In de 2e helft kroop rijnsburgse Boys meer uit haar schulp. Zeven minuten na de thee brak Joost Kuhlmann zelfs goed door de vogelsdefensie heen, de buitenspelval omzeilend, en het was aan de oplettende Lion Axwijk te danken dat het speeltuig kon worden opgeruimd. Goed ingrijpen deed Axwijk wederom een minuut later toen Rijnsburg een gevaarlijke counter in het achterhoofd had. De bedoelingen van de boys waren inmiddels wel duidelijk. Zonder risico kijken of er niet een doelpuntje mee te pikken viel, daar waar de vogels inmiddels tevreden leken te zijn met een gelijk spel. Na een kwartier leidde dat tot de grootste kans voor de boys, toen een beroerd weggewerkte bal voor de voeten van Peter Freke terecht kwam. Deze schoot echter van dichtbij hard voorlangs. Drie minuten later kwam een hoge bal voor het doel van Martijn Middelbeek, die niet ingreep, maar de bal rolde voorlangs. In de 21e minuut van de 2e helft werd Jeffrey Winter dan eindelijk gevaarlijk. Fraai slalommend door de Rijnsburgse defensie besloot hij tot een verwoestend schot dat door doelman Tim Orlowski maar net tot corner kon worden verwerkt. De corner van Raymond Bronkhorst belandde vervolgens op het hoofd van Christian Opschoor, maar deze kopte maar net voorlangs. Daar waar de boys enig overwicht kenden, daar hadden de vogels toch nog enkele kansjes. Wat te denken van de schuiver van Jasper Bolland tien minuten voor tijd. Met de nodige moeite kon de inzet uit de hoek worden geraapt. In de blessuretijd eiste de juist ingevallen Arjan van Diermen nog de aandacht op. Waar Rijnsburg de bal buiten de lijnen wilde laten gaan, daar ging de jonge spits er pardoes mee vandoor en had hij iets meer snelheid gehad, dan was hij zonder meer alleen voor de doelman gekomen. Nu werd hij ingehaald en sleepte hij er nog een corner uit. Deze corner, u raadt het al, werd door Christian Opschoor net naast gekopt.
En zo hield IJsselmeervogels het vooraf als favoriet geachte Rijnsburgse Boys betrekkelijk eenvoudig in bedwang. Toch schuilt er een groot gevaar bij IJsselmeervogels, want wie niet scoort, wint geen competities. En scoren gaat de laatste tijd niet makkelijk. Komende donderdag krijgt IJsselmeervogels Harkemase Boys op bezoek. Wellicht dat er dan tekening komt in de strijd om het landskampioenschap bij de zaterdagamateurs.
Verslag: Gary
Competitie:
Zaterdag 9 mei: IJsselmeervogels – Spakenburg 
1-1 (0-1)
IJsselmeervogels genadig voor SVS (of SV Frustratie)…
Bij het opstellen van het competitieprogramma 2008/2009 had de KNVB in haar oneindige wijsheid besloten om als laatste wedstrijd van het seizoen IJsselmeervogels tegen Spakenburg te plannen. Dat moest DE KLAPPER worden.
Maar soms lopen zaken anders als gepland. IJsselmeervogels was drie weken daarvoor al kampioen geworden en voor Spakenburg restte niet anders als te winnen van de kampioen. Het enige dat nog op het spel stond was de dorpseer. En dat moet motivatie genoeg zijn voor onze rooie jongens om nog eens het beste beentje voor te zette. Het werd een rare wedstrijd. IJsselmeervogels spaarde zich met het oog op de nacompetitie en Spakenburg speelde de frustraties van het verloren seizoen van zich af, waarbij spelen een wel heel positieve uitdrukking is voor het gedoe van de blauwen.
De wedstrijd begon van de kant van de Rooien erg mat. Te mat. Te voorzichtig. Dit resulteerde al in de 2e minuut in een kans voor Spakenburg, maar de kopbal uit de corner ging naast. Enkele minuten later was een schot van de blauwen te slap om voor gevaar te zorgen. IJsselmeervogels had op dat moment verdedigend gezien moeite met de aanvallen van Spakenburg. Zoals de hele middag leek het of de rooien vooral geen kaarten wilden pakken. Wat daarin meespeelde was dat Bas Mooij tot twee keer toe verzorgd moest worden vanwege een blessure wat uiteindelijk betekende dat Jan Pieter Hartog voor hem in het veld verscheen. Een tegenslag voor IJsselmeervogels al na 8 minuten. Spakenburg wist vanwege de omzettingen hiervan in de 10e minuut te profiteren. Een fout van Raymond van Bronkhorst zorgde ervoor dat de blauwen konden inzetten. Raphaël Supusepa probeerde nog te redden wat er te redden was, maar gleed onfortuinlijk de bal het eigen doel in. Een 1-0 voorsprong voor Spakenburg.
Alsof IJsselmeervogels hier niets van had geleerd was er nog geen minuut later weer een dot van een mogelijkheid voor de blauwen doordat zij eenvoudig door de verdediging konden breken. Blijkbaar was dat het sein voor onze rooie jongens om het initiatief te nemen. Dit begon met een snel genomen vrije trap door Kevin Winter. Deze belandde in de voeten van zijn broer Jeffrey die deze in de handen van de keeper schoot. Vervolgens was het de beurt aan de dijk van een wedstrijd spelende Christian Opschoor. Een pass kwam onverwacht bij hem terecht en in plaats van de rust te bewaren en te wachten op medestanders schoot hij zelf uit een te moeilijke hoek. Dit alles om maar aan te geven dat de rooien langzaam maar zeker in de wedstrijd kwamen. Desalniettemin kreeg de wedstrijd in de 18e minuut een dramatische wending. Jeffrey Winter kreeg de bal in de voeten aangespeeld en had de mogelijkheid door te stoten naar het doel van de blauwen. Blauwe verdediger Sven Baas vond het nodig om Koning Winter middels een geplaatste elleboog af te stoppen. De scheidsrechter had blijkbaar niet goed zicht op de situatie en toonde in eerste instantie geel voor de verdediger. Zijn grensrechter bleef vlaggen en trok de aandacht van de leidsman. Na overleg toonde hij uiteindelijk de terechte rode kaart voor de vieze overtreding. En dat was het sein voor de blauwen om de eerste keer deze middag hun frustratie te tonen. Sven Baas vond het nodig om na het wegsturen Jeffrey Winter nog te voorzien van een kopstoot en een dreun in het gezicht. Werkelijk te gek voor woorden wat deze man presteerde. Maar het kon blijkbaar nog gekker. Ongeleid projectiel en assistent trainer van de blauwen Melrik Beukers vond het nodig om ook verhaal te halen bij de scheidsrechter. Daarbij was hij gezien de reactie van de scheidsrechter zowel fysiek als verbaal dusdanig dreigend dat de leidsman de wedstrijd voor 15 minuten stil legde. Werkelijke schandalig dat dit in de derby der derby’s moest gebeuren. Gelukkig was er niet één van de rooien die meedeed in het wangedrag van de blauwen waardoor gele en andere kaarten bespaard bleven.
Na de extra rust mocht IJsselmeervogels nog de vrije trap nemen. Helaas belandde de geplaatste vrije trap op het dak van de goal. Spakenburg begreep zich begrijpelijkerwijs vervolgens in. De rest van de wedstrijd was het eigenlijk alleen maar IJsselmeervogels wat de klok sloeg. Zo was er een aanval via Christian Opschoor die vanaf de achterlijn een voorzet gaf. Er was echter geen rooie in de buurt de kans te verzilveren. Een volgende vrije trap Kevin Winter op broer Jeffrey werd tot vrije trap verwerkt en een voorzet van Christian Opschoor op Jan Pieter Hartog werd door laatste over het doel geschept. IJsselmeervogels ging vrolijk door met aanvallen. Je bent nu eenmaal kampioen en adel verplicht. Een schot van Kevin Winter werd verwerkt tot corner. Via de subliem spelende Jasper Bolland belandde deze op het hoofd van Jeffrey Winter die helaas naast kopte. Vervolgens was het de beurt aan Ferdinand Katipana de bal voor te geven maar Christian Opschoor kwam een meter tekort om een goal te scoren.
Meer en meer had Spakenburg overtredingen nodig om IJsselmeervogels te stoppen. Tot twee keer toe moest de scheidsrechter een vrije trap toekennen aan Christian Opschoor. Beiden zonder resultaat. De eerste helft werd afgesloten met nog een tweetal kansen voor de Vogels. Eén voor Wouter van Hoof en de andere voor Ferdinand Katipana. Beiden zonder resultaat. Zo was de tussenstand 0-1 bij rust waar de Vogels al lang voor hadden kunnen staan.
De tweede helft was van de zijde van de rooien minder als de eerste. Spakenburg beperkte zich tot verdedigen, wat wil je ook met een voorsprong in het hol van de leeuw, en bij de . Vogels ontbrak het aan scherpte. Besluiteloosheid leek troef. Er werd wel aangevallen, en ook niet onaardig, maar scherp was het allemaal niet. Het duurde bijna een kwartier totdat een briljante inzet van Christian Opschoor maar net naast ging. Hij probeerde de bal over de blauwe keeper te plaatsen, en een enkele rooie speler juichte al, maar zijn voorzet ging maar net voorlangs.
Door de blessure van Kwong Wah Steinrath had trainer Roy Wesseling de spits van het tweede op de bank zitten. In de 22e minuut werd deze ingebracht. Een echte Spakenburger en een jongen die er wellicht altijd van gedroomd heeft op dit niveau ooit nog eens tegen de aartsrivaal te mogen spelen. De wissel bleek goud waard. Bram Meurs mocht een vrije trap nemen. En de forse Arian “Kuk” van Diermen torende boven iedereen uit en tekende daarmee de verdiende 1-1 aan. Wat een invalbeurt voor deze sympathieke rooie dorpsgenoot.
De blauwen werden wakker en realiseerden zich dat zij het seizoen nog konden redden door deze derby te winnen. Tot twee keer toe moest Martijn Middelbeek handelend optreden en haalde daarmee de angel uit de aanvallen van Spakenburg. IJsselmeervogels ging vervolgens wel op zoek naar de overwinning. Een inzet van Jeffrey Winter belandde in de handen van Sven Tabarima. Christian Opschoor zette voor op Arian van Diermen maar zijn kopbal belandde op de handen van de keeper. Een voorzet van laatste bereikte net Jeffrey Winter niet. Ook de sterk spelende Ferdinand Katipana zette voor op Kuk, maar zijn inzet ging voorlangs. En zo kreeg IJsselmeervogels nog een aantal dotten van kansen om de blauwen in mineur af te laten druipen. Wederom Arian van Diermen en Jeffrey Winter hadden de kans om de wedstrijd in het voordeel van IJsselmeervogels te beslissen, maar beiden toonden genade voor Spakenburg. Beide schoten voorlangs waar de bal eigenlijk in het netje had moeten verdwijnen. En ook was er weer een incident. Uit het zicht van grens- en scheidsrechter vond Bonefantura (??) het nodig om Bram Meurs neer te schoppen. Tekenend voor het gedrag van de blauwen deze middag. Daarmee werd de wedstrijd met een gelijkspel afgesloten. Tevredenheid bij de rooien, maar niet bij de blauwen. Voor de tweede keer lieten zij zich van hun slechtste kant zien. De inmiddels gewisselde Ruben Wilson vond het nodig zijn frustratie op de scheidsrechter en grensrechter bot te vieren. En om nu te zeggen dat hun trainer het goede voorbeeld gaf, nou nee. De op de schopstoel zittende Dick de Boer ging een potje te keer tegen alles wat in zijn nabijheid was. Beschamend, maar ook wel te begrijpen voor iemand wiens dagen zijn geteld bij de buren.
Wat is nu de conclusie na de zoveelste derby. Eigenlijk één om je voor te schamen. Van beide kanten. De gasten voor hun gedrag, de gastheren voor het povere spel.
Verslag: Hop
Zaterdag 2 mei: Bennekom 
– IJsselmeervogels 1-1 (1-1 )
Vogels speelt gelijk in haar laatste uitwedstrijd…
Een wedstrijd waarbij niets meer op het spel stond voor beide ploegen, en dat was te merken ook.
De Vogels begonnen nog wel aardig aan het duel, maar in het vervolg van de wedstrijd zakte het spelbeeld. Vooral in de tweede helft waren de spelers meer bezig met het heel houden van de benen voor de kampioens competitie dan met deze wedstrijd. Jammer was het dan ook dat de scheids te weinig optrad tegen een schoppend Bennekom, die doormiddel van hard spel alsnog de overwinning naar zich toe wilde trekken. Iets wat niet zou gebeuren, en zo zou de ruststand van 1-1 ook de eindstand worden. Een stand die na 12 minuten al was bereikt, eerst was het Pierre Tosch die in de 11e minuut de Vogels aan de leiding bracht, maar een minuut later was het alweer gelijk. Hierna zou de wedstrijd dus uitdoven als een nachtkaars.
Opnieuw was er blessure leed te melden, nadat vorige week Kwong Wah Steinraht met een licht gescheurde knieband uitviel, was het vanmiddag Henri de Graaf die met een teen uit de kom moest worden afgevoerd naar het ziekenhuis. Zijn vervanger was de jeugdige Arian van Diermen die hiermee zijn debuut in het eerste maakte.
Nog één wedstrijd te gaan in de reguliere competite, en wel tegen aartsrivaal Spakenburg, waar er voor de blauwen meer te halen valt dan voor de Rooien, zo lijkt het op het eerste gezicht met het oog op het toetje van dit seizoen. Maar toch zou een overwinning meer dan welkom zijn voor de supporters. Om dit te onderstrepen is er donderdag weer een derby avond om de spelers weer een hart onder de riem te steken voor a.s. zaterdag. En ook aan deze avond heeft de supporters site weer meegeholpen middels een video clip, net als de vorige keer. Dus bij deze de oproep aan elke Rooie supporter: kom donderdagavond naar de kantine om de spelers op scherp te zetten!
Verslag: Pojt
Zaterdag 25 april: IJsselmeervogels – GVVV 
0-0 ( 1-2 )
Vogels met het hoofd in Rijnsburg
De eerste wedstrijd na het behalen van de titel is afgelopen zaterdag verloren gegaan. GVVV was te sterk en won na een achterstand met 1-2 van de vogels. Het werd een van de zeldzame thuisnederlagen die IJsselmeervogels lijdt.
De eerste plaagstoot was nog voor de Veenendalers. Na drie minuten werd de verdediging op de proef gesteld, maar de voorzet sneed voor het lege doel langs en werd uiteindelijk door niemand geraakt. In dezelfde minuut nog werd Henri de Graaf gedold, maar de voorzet kon net worden weggekopt. In de vijfde minuut deed IJsselmeervogels voor het eerst van zich speken. Een bal in de zestien werd netjes verlengd door Kwong Wah Steinrath, maar de inlopende Ferdinand Katipana kopte het leer vervolgens tegen de doelman van GVVV aan. Vijf minuten later was de beurt weer aan GVVV toen een scherp indraaiende corner maar ternauwernood kon worden weggestompt door doelman Martijn Middelbeek. In de counter werd vervolgens de het gevaar maar met moeite gekeerd. Zo zag het publiek kansen over en weer. In de 20e minuut bijvoorbeeld,toen een communicatiestoornis tussen Lion Axwijk en Bas Mooij leiddetot een kans voor de Veenendalers. Hierdoor kon Dennis van Meegdenburg alleen op doelman Middelbeek afgaan, maar hij schoot ruim naast. Even later werd Lion Axwijk gehinderd, waardoor hij onder een kansrijke voorzet door kopte. In de counter kwam Van Meegdenburg wederom alleen vor doelman Middelbeek, maar ook nu faalde de voormalige spits van Bennekom, dit maal door slechts centimeters naast te schieten. Zo was het toch nog een aardig duel met kansen over en weer, zoals bijvoorbeeld toen Kevin Winter zijn broer weer eens helemaal vrij speelde, deze laatste Kwong Wah Steinrath een moeilijk te missen kans bood, maar het speeltuig verdween toch naast het doel. Na een half uurtje gaf Ferdinand Katipana een mooi voorzetje op Jeffrey Winter, maar de inzet werd ternauwernood door de Veenendaalse doelman met de vingertoppen gered. Uit de corner die hierdoor ontstond leek Kwong Wah Steinrath in de kruising te koppen, maar ook nu redde de doelman weer uitstekend. In de 35e minuut deed de omgekeerde wereld zich voor toen Kevin Winter eindelijk eens een bal van zijn broer kreeg. Kevin gaf voor op Kwong die helaas veel te zacht inschoof. Vlak voor rust had GVVV nog een vliegend schot in petto, maar het leer verdween maar net naast het doel. Op slag van rust schoot van Meegdenburg nog in kansrijke positie richting doel, maar ditmaal stond Bas Mooij op de doellijn om redding te verschaffen. Zodoende werd met de brilstand gerust.
Na de thee zakte het duel aanvankelijk ver in. Echte kansen deden zich niet meer voor en het leek er op dat iedereen een gelijkspel zonder blessures en kaarten prima vond. De eerste kans was nog wel voor Van Meegdenburg, die zijn inzet door de voeten van Martijn Middelbeek zag worden gekeerd. Maar na en klein kwartiertje namen de rooien de leiding. Een vrije trap van Kevin Winter werd door Bas Mooij knap doodgelegd en pardoes rollebollend achter de Veenendaalse doelman gelegd. Het had er alles van dat de vogels vervolgens het duel simpel uit zouden spelen, maar de Veenendalers zochten vanaf dat moment meer en meer de confrontatie. Zo gaf Simon Brouwer zijn directe tegenstander Kevin Winter een tikkie en de laatste ging over dat voorval enkele minuten het gesprek aan met zijn opponent. Geen goed idee, zo zou later blijken. Maar eerst liet de arbiter zich nog in de luren leggen. Nadat Wouter van Hoof net iets later bij de bal was dan de doelman van GVVV ging de laatste met de bal in de hand tegen de grond. Niets aan de hand, zou je zeggen, maar toen Wouter zijn opponent wilde helpen met opstaan, sloeg de doelman de hand weg, aangevend niet van hulp gediend te zijn. Vervolgens viel de doelman wederom om, dit keer om onbegrijpelijke redenen, maar de arbiter was er als de kippen bij om Van Hoof geel te geven. Twee minuten later, dertien minuten voor tijd, bleek Brouwer al gelijk te hebben. Een vrije trap, doelman Middelbeek werd licht gehinderd, maar faalde opzichtig en Simon Brouwer kon zomaar het lege doel inkoppen. Drie minuten later floot de arbiter om onbegrijpelijke redenen opeens een prachtkans voor Jeffrey Winter weg. Waar het arbitrale trio verder overigens nauwelijks problemen had, daar was het nu merkwaardig te noemen waarom Jeffrey niet door mocht, alleen maar om een Veenendaler een gele kaart te geven. Nu waren prachtkansen toch al niet besteed aan de rooie brigade. Vier minuten voor tijd had Raphael Supusepa de beslissing op zijn schoen. Prachtig vrijgespeeld door Jeffrey Winter omspeelde hij eerst een tegenstander om vervolgens een nauwelijks te missen kans via de lat over te schieten. Aan de andere kant had Simon Brouwer minder moeite. Een voorzet kreeg hij met enig geluk mee, de bal was niet voor hem bestemd, en plots bevond hij zich alleen voor doelman Middelbeek en stiftte eenvoudig over hem heen.
En zo eindigde het duel in een 1-2 nederlaag. Je maakt het niet zo vaak mee, zo’n thuisnederlaag, maar het is wel erg genant om dan vervolgens omgeroepen te horen worden dat de “man of the match” bij het verliezende team voetbalt. Het lijkt me ook voor de speler in kwestie niet prettig, dus doe het in dat geval niet of geef de eer aan de tegenstander, in dit geval zonder twijfel Simon Brouwer!
Verslag: Gary
Zaterdag 18 april: Geinoord 
– IJsselmeervogels 1-6 (0-4)
En dat zijn er dan 30…
Heel eenvoudig haalde IJsselmeervogels zaterdag dan toch de vis op het droge. Na een aftastend begin gaf Geinoord nadrukkelijk te kennen de vogels geen strobreed in de weg te willen leggen in haar jacht naar de 30e afdelingstitel. Na een stief kwartiertje gingen de gedachten alweer terug naar het duel met Broekster Boys in 1995 en het zou er niet ver vanaf komen (7-0).
IJsselmeervogels keek eerst nog even de kat uit de boom en zo kon het gebeuren dat de eerste halve kans er na 10 minuten al in lag. Uitermate knullig verdedigen leidde er toe dat een overtreding op randje 16 moest worden gemaakt en Kevin Winter zette zich achter het speeltuig. Waar iedereen dacht dat het leer rechtstreeks het doel in vloog, zo werd achteraf uit de eerste hand vernomen dat Henri de Graaf het laatste zetje gaf. En zo kon het sein gegeven worden om weer een tandje lager te schakelen. Het povere Geinoord had er nota bene nog bijna van geprofiteerd toen een niet eens al te hard schot achter de wat nonchalant ogende doelman Martijn Middelbeek op de lat belandde. Maar 10 minuten voor rust tikte Henri de Graaf de titel dan toch echt binnen. Een voorzet van Wouter van Hoof was voor de doelman van Geinoord net niet bereikbaar en Henri stond klaar om knap in het open doel te dreunen. Vier minuten voor rust ging arbiter Dijkstra opzichtig in de fout. Met de stand in de wedstrijd en op de ranglijst in het achterhoofd zal hij geen zin hebben gehad de bijbehorende rode kaart uit te delen en wuifde het neerhalen van Kwong door de doelman met de mantel der liefde weg. Wat wel sterk was, was dat hij zijn mening niet extra kracht bijzette door ook nog eens Kwong een gele prent te tonen, dat zou helemaal zuur zijn geweest. De overtreding was tevens trouwens prima hoorbaar. De vogels konden het overigens zonder de penalty ook prima af. Een kleine twee minuten na het voorval nam Wouter van Hoof het speeltuig lekker mee, schermde ook goed af en gaf Kwong Wah Steinrath een panklare bal. De spits blijkt nog altijd niet doelpuntmoe en schoot gedecideerd binnen. En daarmee was de koek nog niet op, want op slag van rust ging doelman Benjamin Velders van Geinoord de fout in, kreeg de bal niet meer weg, waardoor nota bene de kleinste man van het veld, Ferdinand Katipana, over de doelman heen kon koppen.
De tweede helft had net zo goed schriftelijk kunnen worden afgedaan. Alleen Kwong Wah Steinrath had nog wel zin \om Sergio Ommel van Ter Leede in te halen op de topscorers lijst. Eerst tekende hij op fraaie wijze na goed samenspel met Ferdinand Katipana aan voor de 5-0 en nadat Dennis van de Steen namens Geinoord nog wat terug deed, schoot King Kwong ook nog eens de eindstand tegen de touwen. De dertigste titel uit de historie werd weer als vanouds gevierd bij de haven, waar menig biertje rijkelijk vloeide. De titel is weer waar deze hoort. IJsselmeervogels kan zich gaan opmaken voor de lekkere toetjes. 1 van de tegenstanders daarbij is al bekend. Ook Rijnsburgse Boys hees afgelopen zaterdag de kampioensvlag!
Verslag: Gary
Zaterdag 11 april: IJsselmeervogels – Sparta Nijkerk 
5-0 (2 -0 )
Vogels blazen Sparta van de mat…
De vlaggen kunnen weer uit, wie zou na zaterdag 11 april ijsselmeervogels nog van de titel kunnen weerhouden? In een duel waarin Sparta Nijkerk aanvankelijk qua veldspel nog redelijk kon bijbenen, werd het qua concrete kansen en effectiviteit na een half uurtje ballen compleet overlopen. De oranjehemden mochten uiteindelijk nog blij zijn dat het bij 5-0 bleef, ook al hadden de vogels daar twee penalties voor nodig.
Aanvankelijk ging het duel nog wel gelijk op, sterker nog, het was misschien wel Sparta Nijkerk dat wat feller begon. De Nijkerkers konden echter nooit echt gevaarlijk worden. Ondertussen kregen de vogels wel de eerste doelrijpe kansen. Zoals bijvoorbeeld in de elfde minuut, toen Henri de Graaf een mooi passje afleverde op Jeffrey Winter. De spits kon zelf schieten of voorgeven, gaf uiteindelijk voor, maar het speeltuig kon ternauwernood tot corner worden verwerkt. De corner van Kwong Wah Steinrath kwam bij Raymond Bronkhorst terecht en deze vuurde een schot af dat maar net naast afzwaaide. Er zat dusdanig veel effect aan dat de arbiter er zelfs een nieuwe corner voor gaf, uiteraard onterecht! Na een krappe 25 minuten hadden de vogels, ondanks dat het qua veldspel nog steeds gelijk op ging, dan toch de voorsprong moeten nemen. Een hoge voorzet kwam op het hoofd van Henri de Graaf en de bal werd maar moeizaam weggewerkt. In de rebound schoot de Spakenburger pardoes in de handen van doelman Sven Onland. Zo waren er 25 minuten gespeeld, kon het ogenschijnlijk alle kanten op, maar hadden de vogels al de beste kansen gehad. Na een half uur nam IJsselmeervogels dan toch de leiding. Kwong Wah Steinrath schudde zijn directe tegenstander moeizaam van zich af en vond Kevin Winter, die vervolgens broer Jeffrey Winter op zijn wenken bediende. De blonde goaltjesdief wist wel raad met dit buitenkansje en plantte het leer achter doelman Onland in de goal. Sparta kreeg het niet voor elkaar gevaarlijk te worden. Sterker nog, het waren andermaal de vogels die dicht bij een treffer kwamen. Zo zette Kevin Winter andermaal Kwong Wah Steinrath klaar om de 2-0 aan te laten tekenen, maar ditmaal wist doelman Onland het gevaar nog te keren. Drie minuten later was het echter wel raak. Een sublieme aktie van Henri de Graaf, de Spakenburger slalomde door de Nijkerkse verdediging heen, liet hij uiteindelijk opvolgen door een voorzet op de stropdas van Wouter van Hoof. Deze schoot, weliswaar nog via een Nijkerkse verdediger, de 2-0 binnen.
Wie dacht dat Sparta Nijkerk na de thee de rooien onder druk zou zetten, kwam bedrogen uit. Na een wat aftastend begin werd langzaamaan duidelijk dat Sparta Nijkerk met een oorwassing naar huis zou worden gestuurd. Zo was daar al bijna de 3-0 na een prachtige aktie van Wouter van Hoof, die door 2 man heen slalomde en op maat voorgaf op Jeffrey Winter. De spits schoof het leer echter naast. Even later kwam het eerste halve wapenfeit van Sparta Nijkerk toen Stefan Frederiksen een afstandsschot voorlangs liet zwaaien. Drie minuten later ging de wedstrijd al in het slot. Jeffrey Winter kreeg een afgemeten voorzet, maar werd onderuitgehaald. De penalty werd aanvankelijk nog wel door Kwong Wah Steinrath gemist, maar in tweede instantie kon hij de doelman alsnog verschalken. Wat volgde was een IJsselmeervogels dat frivool op zoek ging naar een hogere score en een Sparta Nijkerk dat al blij was als het een doelpoging deed. Zo vuurde een dik kwartier voor tijd Stefan Frederiksen nog een tweetal keren een schotje af op doelman Martijn Middelbeek, maar die bleek daar toch niet van onder de indruk. Een kwartiertje voor tijd had Jeffrey Winter de 4-0 op het hoofd, maar de voorzet van de de laatste weken uitstekend op dreef zijnde Ferdinand Katipana bleek aan hem niet besteed. Dan moest hij het zelf maar doen, moet Fredinand Katipana 6 minuten voor tijd hebben gedacht en na een fraaie een twee, ranselde hij het leer fraai de hoek in.
De koek was daarmee nog niet op, want op een ongevaarlijke positie werd Jasper Bolland vlak voor tijd net binnen de 16 gevloerd en ook nu wees de arbiter terecht weer naar de stip. Net als tegen Turkyemspor durfde Kwong ook nu niet de tweede te nemen, maar Kevin Winter vuurde het leer als een granaat in de kruising en liet daarmee de 5-0 eindstand aantekenen. Een mooie prestatie. De titel kan de rooien nu nauwelijks meer ontgaan. Bij winst bij Geinoord kan de fanfare volgende week weer beginnen!
Verslag: Gary
Zaterdag 4 april: IJsselmeervogels – Hoek 
1-1 (0-1)
Titel in zicht ondanks gelijkspel….
In een bij vlagen aantrekkelijk, maar zeker niet kwalitatief hoogstaand duel, zijn de vogels er zaterdag in geslaagd het uiterst gevaarlijke Hoek van zich af te schudden. Nadat IJsselmeervogels al snel op achterstand kwam, duurde het tot ver in de tweede helft alvorens de gelijkmaker kon worden aangetekend. En aangezien de concurrentie ook weer morste, bleek er ook na dit puntenverlies weer helemaal niets aan de hand!
IJsselmeervogels startte eindelijk weer eens met Jan Pieter Hartog in de basis en de Spakenburgse titelgrossier kon daarmee gelijk in de bloemen aangezien het zijn 200e duel betrof voor de rode hoofdmacht. Roy Wesseling kon verder niet beschikken over Kevin Winter en Wouter van Hoof (geschorst) en ook niet over André Kemper en Pierre Tosch (geblesseerd). Toch waren het de vogels die de eerste kans lieten aantekenen. Een fraaie één twee onder regie van Jeffrey Winter leidde tot een voorzet dezelfde Jeffrey en deze kon maar ternauwernood worden naastgegleden door de verdediging van Hoek. In de 5e minuut was Kwong Wah Steinrath betrokken bij een scrimmage voor de goal van Hoek. De bal belandde voor de voeten van Jeffrey Winter, maar die raate het leer niet vol, waardoor de doelman eenvoudig kon oprapen. Even later gaf Raymond Bronkhorst een prima bal op Henri de Graaf en zijn overigens mislukte voorzet belandde op het dak van het doel. Een minuut later kreeg Hoek de eerste mogelijkheid. Scheidsrechter Smit bedekte om onbegrijpelijke redenen een overtreding op Jasper Bolland met de mantel der liefde, maar de doelpoging werd door doelman Martijn Middelbeek gepareerd. Na 11 minuten schoot Jeffey Winter slapjes op de goal op aangeven van Raymond Bronkhorst. Zo leek IJsselmeervogels aanvankelijk de sterkere ploeg, maar dit bleek in dezelfde minuut met daden tegengesproken. Ferry Alfons, bijna het gehele duel meer bezig met rillen, kruipen en schreeuwen, slalomde netjes door de vogelsdefensie en krulde de bal fraaie in de kruising. En Hoek was nog niet klaar. Er ontstond een fase waarin Hoek de wedstrijd eenvoudig kon beslissen. Twee minuten na de goal ontstond een scrimmage voor de goal. De doelpoging die daardoor ontstond, ging echter net naast. Even later slalomde Ferdinand Katipana door de defensie van Hoek heen, maar zijn inzet werd gekeerd. Zo gebeurde er tussen het veelvuldig over en weer balverlies toch veel. Halverwege de eerste helft was Hoek weer aan de beurt, maar een droge schuiver uit een corner ging maar net naast. Even later werd voor buitenspel gevlagd, zeker niet voor de op de goal afstevenende Jeffrey Winter. Zijn doelpunt werd beloond met een gele kaart door scheidsrechter M. Uggenzifter. Na een half uur ging Henri de Graaf de fout in. Hij probeerde een Hoekse aanvaller uit te spelen, maar leverde het speeltuig in, waarna de aanvalle van Hoek zomaar alleen op de goal van Martijn Middelbeek af kon. Zijn inzet verdween maar ternauwernood voor het doel langs. Dezelfde Henri had vlak voor rust een knappe slalom in petto, maar net bij de achterlijn aangekomen, deed hij 1 aktie teveel, waardoor ook deze aanvl strandde. Zodoende werd me een achterstand aan de thee begonnen.
De tweede helft begon aanvankelijk met weinig bezieling. Het was Hoek dat als eerste gevaarlijk werd. Een vrije trap van Hoek werd door een spits met de handen meegenomen, maar zijn inzet werd uiteindelijk toch gekeerd. Een minuutje later was er alweer een uitbraak van Hoek en dit keer stond een spits oog in oog met Martijn Middelbeek, maar de laatste raapte eenvoudig op. IJsselmeervogels deed pas na een kwartier voor het eerst van zich spreken toen een fraaie voorzet van Jan Pieter Hartog op het hoofd kwam van Henri de Graaf en deze laatte net naast kopte. In de 65e minuut brak Ferdinand Katipana door en zijn schot kreeg de doelman van Hoek pas in tweede instantie klem. Echt in de buurt van een doelpunt kwamen de vogels echter niet. Het deed Roy Wesseling besluiten tot een moedige wissel. Bram Meurs ging naar de kant ten faveure van nieuwkomer Yannick Cornlisz. De druk nam toe en al in de 72e minuut kwam IJsselmeervogels op gelijke hoogte. Een hardschot van wederom Ferdinand Katipana kreeg de doelman niet klem, maar deze keer was Jeffrey Winter er als de kippen bij om de gelijkmaker te laten aantekenen. De vogels waren uit op meer en een kwartier voor tijd had Kwong Wah Steinrath een knappe aktie in petto, maar zijn schot werd door de voeten van de doelman gekeerd. Ook Hoek meldde zich inmiddels weer als kandidaat voor de zege en wisselde niet alleen twee maal, maar schoot ook nog eens een vrije trap tegen de onderkant van de lat. Doelman Middelbeek ging hierbij zeker niet vrijuit en kwam met de schrik vrij. Tien minten voor tijd kreeg Kwong Wah Steinrath een voorzet van Jasper Bolland op zijnhoofd, maar deze kopte te dicht in de buurt van de doelman. Twee minuten voor tijd kreeg Hoek weer de gelegenheid, maar een gevaarlijke voorzet werd maar zo overgeschoten. Zo eindigde het duel dan uiteindelijk toch gewoon in 1-1. In de blessuretijd zette de scheidsrechter nog even zijn fluit op de automatische piloot, waardoor van echte doelrijpe kansen geen sprake meer kon zijn. Vlak voor tijd schoor Kwong nog uit de draai, maar zijn inzet werd gepakt.
Zodoende morste IJsselmeervogels weliswaar weer punten, maar liep het geen schade op. De concurrentie liet minstens zoveel punten liggen en het lijkt een kwestie van tijd alvorens de rooien weer op de botter staan.
Verslag: Gary
Zaterdag 28 maart: SDC Putten 
– IJsselmeervogels 0-1 (0-0)
De bevrijding.…
IJsselmeervogels lijkt wel wat op het voorjaar. Het wil maar niet op gang komen, maar uiteindelijk komt het dan toch. Voor de rooie supporters kwam IJsselmeervogels deze middag gelukkig iets sneller op gang als het voorjaar al moesten de Rooien wel héél lang wachten.
Opvallend detail voorafgaand aan deze wedstrijd; er stonden bij Putten meer Spakenburgers in het veld als bij IJsselmeervogels! Maar in het moderne amateurvoetbal is het gewoonweg een wetmatigheid dat je goede spelers moet verzamelen wil je wat bereiken.
De eerste 10 minuten van de wedstrijd leken veelbelovend. IJsselmeervogels trok er lustig aanvallend op los en Putten trok zich niet helemaal terug in de loopgraven. Al in de 6e minuut was er een kleine mogelijkheid voor Bas Mooij uit een corner, maar hij tikte de bal over. Al gauw verviel het spel weer in hetzelfde stramien als de vorige vier competitiewedstrijden. IJsselmeervogels had veel, heel veel balbezit, het viel aan, maar het ontbrak aan bezieling. Het leek wel alsof er een loden last op de schouders lag van de spelers. De loden last van het binnenhalen van drie punten en misschien ook wel van het in een systeem moeten voetballen. Dergelijke dingen blijken bijvoorbeeld uit een mogelijkheid voor Kwong Wah Steinrath die de bal veel en veel te zacht schiet om echt gevaar te kunnen stichten. Zeker tegen een kei van een doelman die Ben Lahsen is. Maar ook de inzetten van Jeffrey Winter ontbrak het aan venijn. Een kopbal op aangeven van Wouter van Hoof was simpelweg te zwak. Na een half uurtje spelen deed Ferdinand Katipana van zich spreken . Zijn schot werd gekeerd, maar IJsselmeervogels kon de bal weer oppikken. Deze belandde uiteindelijk bij Kevin Winter die de bal naast schoot. Putten stelde daar bar weinig tegenover, alhoewel zij in de eerste helft het dichtst bij een goal waren. Een vrije trap kon door Martijn Middelbeek ternauwernood uit de hoek worden getikt ten koste van een corner. De eerste helft werd besloten met een paar niet onaardige aanvallen. Allen zonder resultaat, waardoor de harten van de rooie supporters steeds bezorgder begonnen te kloppen.
Dat werd er in de tweede helft niet beter op. De eerste 10 minuten waren ronduit dramatisch. In de 11e minuut veerde alles wat rood is toen door één van de spelers van Putten binnen de zestien zuiver hands werd gemaakt. De scheidsrechter vloot en kende een vrije trap toe aan Putten. IJsselmeervogels bleef op zoek naar de treffer, het werkte keihard, maar raakte eigenlijk steeds meer met zichzelf in de knoop. Het was Wouter van Hoof die moet hebben gedacht dat hij het elftal op sleeptouw moest nemen. Hij maakte na een minuut of 20 een aktie en ging op Ben Lahsen af. Helaas schoof hij de bal voorlangs. Uit een voorzet van Henri de Graaf wist Jasper Bolland keihard in te koppen, maar ook toen stond de keeper zijn mannetje en redde vervolgens op de rebound die door Kevin Winter hard werd ingeschoten. Ook een inzet van Jeffrey Winter werd gestopt. Laatste werd met nog 13 minuten te spelen gewisseld voor Bram Meurs die maar liefst een half uur(!) had warm gelopen. Dat was niet zo lang als Raphael Supusepa die bijna de hele tweede helft warm liep en uiteindelijk niet mocht invallen. De trainer zal hier wel weer een goed verhaal voor hebben, maar het is ronduit asociaal een speler dit aan te doen. Echt motiverend zal het zeker niet zijn.
Ook met Bram Meurs in de gelederen werd er aangevallen. Zo gaf Kwong Wah Steinrath de bal mee aan wederom Wouter van Hoof die een niet te missen kans toch over wist te schieten. Een inzet van diezelfde Van Hoof werd op klassiek wijze schitterend uit de lucht geplukt door de Putter keeper. En zo leek IJsselmeervogels weer op een gelijkspel af te stevenen. Maar gelukkig voor alles met een rood hart werd Kwong Wah Steinrath door Jasper Bolland op Ben Lahsen afgestuurd. En nu had de goalie geen antwoord en bewees King Kwong het gelijk van de trainer. Je spits, al speelt die al weken dramatisch, lekker laten staan want scoren doet hij ooit wel een keer. En eerlijk gezegd is het Kwong ook wel gegund weer eens te scoren. Dat er bij hem een loden last van de schouders viel was wel te merken aan hem. Hij was dol van vreugde. De scheidsrechter die qua haardracht mij tweelingbroer had kunnen zijn vond het toen al snel welletjes en floot voor het einde van de wedstrijd.
De overwinning werd door spelers, staf en supporters gevierd als een kampioenschap. Wat een opluchting, wat een bevrijding om na 450 minuten spelen toch weer eens de, in dit geval dik en dik verdiende, drie punten mee naar huis te nemen. Maar om in de sferen van het voorjaar te blijven, één zwaluw maakt nog geen zomer. Een heel elftal Rooie Vogels misschien wel.
Verslag: Hop
Zaterdag 14 maart: IJsselmeervogels – Volendam 
0-0
Vogels wederom machteloos…
IJsselmeervogels is andermaal niet in staat gebleken om de concurrentie ervan te overtuigen dat het weinig zin heeft om de achtervolging in te zetten. Desalniettemin liepen de rooien na de zoveelste slappe vertoning na de winterstop weer geen enkele averij op, aangezien de concurrentie vrolijk in de malaise deelt.
De vogels startten voortvarend met een vrije schietkans voor Kwong Wah Steinrath. Hij schoot de droomkans echter hopeloos naast. Even later dienden de wijdbroeken de rooien van repliek middels een scherpe voorzet, opgevolgd door een gevaarlijke kopbal die maar net oor doelman Martijn Middelbeek over het doel kon worden getikt. De daarop volgende corners waren ook niet van gevaar ontbloot, maar de verdediging, die de geschorste Lion Axwijk en de geblesseerde Bas Mooij moest missen, bleef overeind. Wat volgde was een gezapig schouwspel, waarbij niemand ook maar een kans wist te creëren. Halverwege de eerste helft misschien, toen een corner op Pierre Tosch maar net werd naastgekopt, maar daarmee had je het dan ook wel gehad. Wereldkampioen buitenspel staan, dat was IJsselmeervogels gedurende dit duel wel, voornamelijk in de persoon van Kwong Wah Steinrath. Ook Martijn Middelbeek had nog een momentje, maar zijn onder de bal door duiken had geen noemenswaardige consequenties, daar het leer voorlangs achter de doellijn rolde. Vlak voor rust kwam het publiek nog even los van de banken toen Jasper Bolland een lob over de uitgekomen doelman plaatste, maar deze keer werd de bal door een verdediger van de doellijn gewerkt. En meer gebeurde er eenvoudig weg niet in die eerste helft. Men stond zelfs buitenspel na een vrije trap zonder dat er überhaupt van een buitenspelval sprake was.
De tweede helft gaf aanvankelijk totaal geen beter beeld. Het meest interessante wat zich afspeelde was nog het warm lopen van Jeffrey Winter en Jaap Molenaar, twee veelbesproken namen aan de rode zijde van de Westmaat. Het warmlopen werd uteindelijk gewonnen door Jaap Molenaar die er in de veertiende minuut reeds in kwam. Onder druk van de zich warm lopende Jeffrey begonnen de vogels zich overigens wel een beetje te roeren. Van een klein initiatief was na een kwartiertje toch sprake. Zo liep Volendam een voorzet van Bram Meurs na een kwartiertje bijna zomaar het eigen doel in, maar de doelman kon het leer nog oprapen. Na 20 minuten kwam dan toch Jeffrey Winter er in. De teleurstellende Kwong Wah Steinrath werd hierdoor geslachtofferd. IJsselmeervogels nam hierna onder aanvoering van met name Wouter van Hoof en Jeffrey Winter het initiatief, zonder dat het overigens domineerde. Vooral de gevreesde “Japie”Molenaar was enkele keren dicht bij een tegenstoot, maar de verdediging gaf verder geen krimp. Jasper Bolland loosde nog wel een verrassend schot in de korte hoek, maar dit schot kon net gestuit worden. Na een half uur liet Kevin Winter zich gelden met een knappe actie, maar André Kemper, die ook geen gelukkige wedstrijd speelde, dook net onder de voorzet door. Ook Jeffrey Winter had nog een goede aktie in petto, maar zijn voorzet op Bram Meurs werd door de laatste hard en hoog over gewerkt. Drie minuten voor tijd hadden de vogels da toch de (onverdiende) voorsprong moeten nemen. Jeffrey Winter legde mooi klaar voor de inlopende Robbert de Graaf, maar die schoot de bal, helemaal vrij voor de goal, naast!
En daarmee was het duel dan ook gespeeld. De concurrentie liet het echter, net als de vogels, afweten. Hierdoor blijft de voorsprong 7 punten en is er in feite nog steeds niets aan de hand. Men zal echter wel uit een ander vaatje moeten tappen en punten moeten pakken als we het feestje op de botter willen vieren aan het einde van het seizoen.
Verslag: Gary
Zaterdag 7 maart: IJsselmeervogels – Kozakken Boys 
2-2 (2-0)
Eindelijk weer goed voetbal, en toch maar 1 punt…
De heenwedstrijd tegen Kozakken Boys werd het 2-2 nadat de Vogels met 2-0 hadden voorgestaan, kreeg men door onoplettendheid, twee goals tegen waardoor het toen 2-2 werd, het eerste puntverlies destijds voor de formatie van Roy Wesseling.
Men was dus gewaarschuwd, zou je denken, echter na een 2-0 voorsprong met rust, werd opnieuw deze voorsprong kinderlijk eenvoudig weggegeven. Positief deze middag was welliswaar het veldspel van de Vogels, het was weer een verademing om ze te zien voetballen deze middag.
Afgelopen weken was er veel kritiek geweest binnen de supporters over het spel van de Vogels, veel te verdedigend in de ogen van de o zo kritische achterban, en sinds de winterstop slecht voetbal tegen de mindere goden uit de hoofdklasse B. Ook op de supporters site was afgelopen week kritiek geweest, met name van (die Lange) Bert Zeurkous, bv met zijn ludieke opstelling waarin hij 2 keepers had opgesteld.
Of trainer Roy Wesseling zich hierdoor heeft laten beïnvloeden, zelf zal hij dit natuurlijk nooit toegeven, is onbekend, maar feit is wel dat zijn keurkorps deze middag een opvallend offensieve opstelling kende, en niet zonder resultaat. Na de gewoonlijke speldenprikken in de eerste minuten was daar in de 8e minuut al de 1-0 voorsprong. Wouter van Hoof werd de diepte ingestuurd, maar werd binnen de ‘zestien’ gevloerd door Thijs Binnerts, strafschop oordeelde de prima leidende scheidsrechter, King Kwong zorgde er zelf voor dat de straf verzilverd werd.
IJsselmeervogels ging door met goed voetbal, eerst mocht men in de 14e minuut een vrije trap nemen die door de keeper van de Boys maar ternauwen nood uit de linker benedenhoek gehaald kon worden, en het had een kleine tien minuten later zomaar al 2-0 kunnen staat, een schitterend opgezette aanval belande vanaf rechts bij de vrijstaande Jasper Bolland, maar enkele meters voor het doel raakte hij de bal verkeerd waardoor het speeltuig hoog over ging. Toch zou die 2-0 er nog voor rust komen. Kozakken Boys mocht op de rand van de zestien een vrije trap nemen, maar Wouter van Hoof pikte de slecht genomen vrije trap op en counterde razendsnel en via enkele schijven werd een voorzet afgegeven, Kwong Wah Steinrath kon er net niet bij met het hoofd, Bram Meurs stond echter op de goede plaats om de afgeslagen bal binnen te koppen.
Tot aan de rust controleerde IJsselmeervogels het spel, en niets leek erop dat deze voorsprong nog uit handen gegeven zou worden. Toch gebeurde dit, en dat slechts in 10 minuten na rust. Eerst kreeg men nog een waarschuwing, Kozakken Boys mocht namelijk in de 2e minuut van de 2e helft een strafschop nemen, maar doelman Martijn Middelman stopte de inzet. Men was wakker zou je denken, maar nee, vijf minuten later mocht de vrijstaande Arie Lock ongehinderd aanleggen en schoot de 2-1 binnen. Nog eens vijf minuten later was het al gelijk, een hoge bal werd door Imdat Solmaz verlengd en met een hoge boog verdween de bal zomaar achter de verbouwereerde Marijn Middelman.
Men was weer waar men begon aan het begin van de wedstrijd, met dit verschil dat het publiek vier goals en goed voetbal, op het eerste kwartier van de tweede helft na, had gezien. De Vogels herpakten zich na het middag dutje, en kreeg ook nog kansen op meer, zo was er een schot van Raymond Bronkhorst die de binnenkant van de paal als eindbestemming had. Tien minuten voor tijd mocht Kozakken Boys met tien man verder na rood voor Marruchen Zimmerman, het mocht echter allemaal niet baten en het derde gelijkspel op rij was een feit.
Na afloop van de wedstrijd was men het erover eens dat er eindelijk weer goed gevoetbald is, alleen de manier waarop de tegengoals werden weggegeven zorgden wel voor een kater. Toch lijkt de neerwaartse lijn die na de winterstop is ingezet een halt te zijn toegeroepen, en mag met vertrouwen naar het vervolgd van de competitie worden gekeken, mits men uitgaat van eigen kracht, dus aanvallend speelt.
Verslag: Pojt
Zaterdag 28 februari: Zwaluwen ’30 
– IJsselmeervogels 1-1 (0-1)
Vogels de weg kwijt…
Met gepaste tegenzin heeft IJsselmeervogels zaterdag het duel met Zwaluwen ’30 afgewerkt. De vogels, veelal klagend over tegenstanders die zich ingraven, kregen vanaf het eerste fluitsignaal te maken met een tegenstander die vooruit voetbalde en in de openingsfase zelfs een paar keer gevaarlijk dicht bij het doel van Martijn Middelbeek kwam.
Maar eerst moet ik nog wat recht zetten. Vorige keer waren weliswaar alle verslaggevers met vakantie, maar Hop was niet in Oostenrijk maar in Frankrijk. Chief had Oostenrijk in zijn vinnige sneer vermeld, maar achteraf bleek dat op mijn aangeven te zijn gebeurd. Excuses daarvoor, maar gezien het gebodene in Hoorn was hier even makkelijk ruimte voor.
Als gezegd, Zwaluwen ’30 kroop niet achteruit en na 4 minuten resulteerde de immense druk al tot een makkelijk door Pierre Tosch weggegeven corner. Deze corner zeilde gevaarlijk voorlangs en kreeg maar net niet het laatste beslissende zetje. Enkele minuten later moest Martijn Middelbeek gestrekt, toen hij een kopbal maar net met zijn vingertoppen over de lat wist te tikken en een minuut hierna kopte een Zwaluwen speler maar net over na een, overigens onterecht toegekende, corner. Na het openingsgeweld zakte het duel als een plumpudding in. Zwaluwen nam even rust en IJsselmeervogels leek gewoon geen zin te hebben. Niet duidelijk is welke instructies de spelers precies meekrijgen, maar iedere vorm van creativiteit, van spelvreugde lijkt ver te zoeken momenteel. Na een kleine 20 minuten leek een wissel al noodzakelijk om het tij enigszins te doen keren. De vogels kregen hier een vrije trap en waar iedereen een gevaarlijk indraaiende bal verwachtte, daar ging het leer nu drie keer kort breed en mondde uit in een gevaarlijke counter voor de opponent. Een counter die uiteindelijk met het nodige kunst en vliegwerk geneutraliseerd kon worden. Was er dan niets goed? Dat dan ook weer niet. Zo onttrok André Kemper zich nog enigszins aan de malaise met af en toe een leep balletje en dan weer bood hij, noodgedwongen, de helpende hand in de verdediging. In de 22e minuut deden de vogels eindelijk van zich spreken. Kwong Wah Steinrath, al een tijdje volkomen machteloos, kopte een bal panklaar op de instormende Jasper Bolland, maar die schoot tegen de keeper aan. In de 30e minuut nam André Kemper een fraaie corner op het hoofd van Kwong Wah Steinrath, maar diens inzet kon net van de lijn worden gewerkt. Vijf minuten voor rust werd Zwaluwen weer gevaarlijk, deze keer omdat doelman Martijn Middelbeek geheel onnodig ver zijn doel uit kwam, waar er nog voldoende verdedigers in de buurt waren. De doelman had het geluk aan zijn zijde toen het leer net langs de goede kant van de paal verdween. Twee minuten voor rust mocht André Kemper pardoes doorlopen op de doelman, maar in plaats daarvan kwam er een slap schotje van zijn voet. In dezelfde minuut volgde echter nog de onverdiende voorsprong. Ferdinand Katipana plaatste van afstand een bekeken schuiver en doelman Homoet gebaarde het speeltuig al naast, toen deze tot zijn verbazing de hoek van de goal in rolde.
Een hele mooie opsteker natuurlijk, maar wie dacht dat trainer Wesseling door het geluksdoelpuntje heen zou kunnen kijken en een broodnodige wissel toepaste, kwam bedrogen uit. Het bleef kwakkelen en de eerste de beste kans in de 9e minuut van de tweede helft was meteen raak. Hans van de Woude mocht uitgebreid aanleggen voor een nette schuiver en tekende zodoende de gelijkmaker aan. Acht minuten later nam IJsselmeervogels bijna weer de leiding. Een prachtige pass op Ferdinand Katipana, zette deze laatste alleen voor de doelman, maar zijn inzet verdween uiteindelijk naast de goal. In de counter loeierde aanvoerder Kaleveld van Zwaluwen ’30 maar net over na een potsierlijke glijpartij van Pierre Tosch, die een bedenkelijke rol vervulde. Weer een minuut later zorgde Sergio “de mouw” Parris voor gevaar, maar zijn inzet kon door doelman Martijn Middelbeek eenvoudig worden opgeraapt. 23 minuten voor tijd kwam dan eindelijk een broodnodige wissel. Wouter van Hoof kwam in het veld. Het leidde echter niet tot grote kansen. Een kwartier voor tijd kreeg Zwaluwen wederom een kans na een glijpartij van Pierre Tosch, maar ook nu kwamen de vogels ermee weg. Vlak voor tijd werd hij uit zijn lijden verlost en kon Jan Pieter Hartog zijn 198e duel aan laten tekenen. Afgezien van een mooie 1-2 van Lion Axwijk, gevolgd door een gevaarlijke voorzet, gebeurde er echter niet veel meer in de resterende tijd.
De concurrentie mag dan ook weer punten hebben verspeeld, waardoor IJsselmeervogels ook vandaag weer geen averij opliep, maar het was een vertoning IJsselmeervogels onwaardig. Denk nog eens terug aan de clashes met Rijnsburgse Boys heren, want die kan er maar zo weer aan komen en op deze manier drogen ze je af.
Verslag: Gary
Zaterdag 14 februari: IJsselmeervogels – DOVO
1-1 (0-0)
Matig spel breekt in de blessure tijd op…
Geen verslag dit keer omdat beide verslaggevers Hop en Gary besloten om valenteinsdag ergens anders dan op de rode zijde van de Westmaat te vieren. Overigens wel op verschillende plaatsen, laat daar geen misverstand over bestaan, de één in Frankrijk en de ander in Amsterdam. Een typisch gevalletje van slechte vakantie planning.
Daarom maar wat analyses van het forum geplukt over de wedstrijd:
Wat was het slecht.
De spelers zelf beseften dat ook, want er vielen menige onweersberichten.
Die scheids en zijn assistenten deden overigens net zo hard mee.
Maar goed we lopen weer een punt uit, dat is nog het positieve aan deze zaterdag.
Er moet wel beter gevoetbald gaan worden!
Achterin staat het wel goed, maar voorin ging er schrikbarend veel mis.
Het flitsende van voor de winterstop is er tot nu toe wel af.
Die conclusie kun je na drie matige wedstrijden wel trekken.
Kwong achter de spitsen zetten is niet echt een goed idee van de trainer volgens mij. Waarom dan niet een keer Meurs daar vanaf het begin? Het is zo’n goede speler.
Denk dat het goed was te zien dat we Kevin Winter misten op het middenveld. Bronkhorst probeerde wel een belangrijke rol op te eisen maar speelde met te weinig risico, zijn enige pass die hij risicovol nam had als resultaat dat er een penalty werd versierd. Daarnaast werd er teveel de lange bal gehanteerd waardoor de spitsen niet zoals anders in stelling werder gebracht.
Ook oogde Kemper houteRUG en is niet meer van dezelfde waarde als vorige jaren. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat hij geen geweldige voetballer is..
Maar we kunnen het momenteel allemaal lijden.. Kampioenschap is ook een week of 5-6 binnen. Volgende week spelen Spakenburg en GVVV tegen elkaar en verspeelt er weer 1 punten. Bennekom zie ik niet als directe concurrent!
over de scheids en grens was al helemaal niet te spreken, die gele kaart voor kemper sloeg al helemaal nergens op.
Zaterdag 7 februari: Jodan Boys 
– IJsselmeervogels 0-1 (0-0)
IJsselmeervogels wint weer…
De titel van dit verslag doet vermoeden dat winst wel eens kan gaan vervelen. Niet in het minst. Als supporter van IJsselmeervogels wil je dat je ploeg altijd wint. Al is het in de ogen van die supporter niet altijd even fraai, het is de winst die telt. Zeker als je ergens in het voorjaar (het liefst vroeg) aan de kant van de haven wil staan.
Maar om even op het “niet even fraai” door te gaan, de wedstrijd van hedenmiddag tegen Jodan Boys uit Gouda was een zakelijke overwinning. Ook die kunnen fraai zijn. Het niet fraaie zat vooral in het feit dat sommigen graag een wat gretiger IJsselmeervogels hadden gezien. Dus bijvoorbeeld een Christian Opschoor in plaats van een Rafaël Supusepa. Waar het eigenlijk in een notendop op neerkomt, is dat er vele wegen naar Rome lijden, als in ieder geval met Rome het kampioenschap wordt bedoeld. De eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat IJsselmeervogels vanmiddag wel tegen een verdedigende ploeg moest aantreden. 4-5-1 is nou eenmaal geen aanvallend concept. Laat onze jongens hier vooral door gewaarschuwd zijn; het zal de rest van het seizoen niet anders worden. Adel verplicht denken al de komende tegenstanders en zullen ze zich allemaal behoorlijk gaan ingraven.
Wat tijdens de wedstrijd wel duidelijk was is dat IJsselmeervogels duidelijk de bovenliggende ploeg was. In het begin van de eerste helft speelde het spel zich vooral af op het veld van Jodan Boys. Deze debutant weet zich goed te handhaven op dit niveau en is gezien de sfeer en accommodatie een goede aanwinst voor de hoofdklasse. En ondanks hun verdedigende instelling een niet onaardige ploeg. Het waren ook de mannen uit Gouda die als eerste een hele grote kans kregen. De bal ging gelukkig naast. Ook IJsselmeervogels had daarvoor al bijvoorbeeld via Jeffrey Winter, Wouter van Hoof en Raymond Bronkhorst een aantal mogelijkheden gecreëerd, maar het schot van de Goudenaren had er gerust in gemogen. Met een kans van onze eigen Koning Winter de helaas ver naast ging en het fluitsignaal van de zeer goed leidende scheidsrechter was de eerste helft beëindigd.
Hadden de Vogels aan het begin van de eerste helft de overhand in de tweede helft was dat eigenlijk de hele 45 minuten het geval. Jodan Boys had wel wat kansjes uit scrimmages maar daar zijn de aanvallende impulsen van de Goudenaren dan ook wel mee beschreven. De verdediging van de Rooien stond haar mannetje. Het werken van de Rooien werd in de 70e minuut uiteindelijk beloond. De zoveelste goede aanval belandde via Andre Kemper voor de voeten van Raymond Bronkhorst. Laatste krulde de bal op fenomenale wijze in de rechterbovenhoek. Een wonderschoon doelpunt en een mooie en zeer terechte beloning voor de altijd hardwerkende Bronkie en zijn kornuiten van de A-selectie.
Nog geen twee minuten later had de wedstrijd beslist kunnen worden. De kans was helaas niet besteed aan Wouter van Hoof. Ook verdediger Pierre Tosch had nog een kans. Zijn kopbal uit een corner belandde jammergenoeg naast de goal. De wedstrijd werd beëindigd met een vrije trap van Bram Meurs die op de paal uit elkaar spatte. Al het gezeur van het begin van dit verslag op een stokkie; een verdiende overwinning en een stap dichterbij dat geen wat wij als supporters zo enorm graag willen.
Verslag: Hop
Zaterdag 24 januari: AJAX 
– IJsselmeervogels 0-1 (0-1)
Vogels doen hele goede zaken…
Zonder zelf de pannen van het dak te voetballen, is IJsselmeervogels weer een flinke stap dichterbij het doel van deze jaargang gekomen. Een doel dat niet anders is dan herovering van de titel. Het werd de vogels niet gemakkelijk gemaakt op de Toekomst bij Ajax. Het kunstgrasveld maakt oogstrelend voetbal daar al jaren onmogelijk en nu deed scheidsrechter Cairo er nog eens een schep bovenop met een groot arsenaal aan dubieuze beslissingen. Naast gele kaarten om niks, Katipana en Axwijk staan er tegen Sparta Nijkerk hierdoor zelfs naast, floot de leidsman dan weer veel te vroeg, danweer negeerde hij zijn assistenten volkomen, om maar te kunnen fluiten.
Over de wedstrijd zelf kunnen we kort zijn. Was het geen aantrekkelijk schouwspel, het was enkel en alleen IJsselmeervogels wat de klok sloeg. Ajax kon er maar bar weinig tegenover stellen. Pas na tien minuten had IJsselmeervogels haar eerste wapenfeit. Wouter van Hoof stoomde richting de Amsterdamse doelman, maar deze kon het leer net eerder weg krijgen. Had Van Hoof geweten dat Jeffrey Winter in de rebound op de loer lag, dan had hij er misschien alles aan gedaan om de lichte overtreding die hij nu maakte, te vermijden. Toch wist de arbiter een gele kaart in het onschuldige voorval te zien. Een minuut later deed IJsselmeervogels wederom van zich spreken. De voorzet vanaf rechts van Kwong Wah Steinrath was echter maar net te scherp voor de instormende Jeffrey Winter. Direkt hierna kreeg Ajax haar enige echte wapenfeit van de wedstrijd. Een gevaarlijk indraaiende vrije trap kon echter weggewerkt worden door de oplettende Lion Axwijk. Na een kwartiertje kreeg Ferdinand Katipana een lange bal zo in zijn voeten en omspeelde knap de Amsterdamse doelman. De hoek was vervolgens echter veel te moeilijk om de openingstreffer aan te laten tekenen. Een minuutje later gaf Kwong andermaal een voorzet, dit maal op Kevin Winter. Diens schot werd echter gekraakt door een verdediger, maar tot verbazing van iedereen werd toch een doeltrap gegeven. Een kwartier lang gebeurde er helemaal niets, totdat Kwong Wah Steinrath de bal in de voeten kreeg, ineens draaide en de keeper voor alle mogelijke problemen stelde. Vijf minuten later maakte Lion Axwijk een overtreding. Tot zijn eigen verbazing ontving ook hij een gele kaart. De vrije trap belandde in de handen van doelman Martijn Middelbeek, die een van de makkelijkste middagen uit zijn voetballoopbaan moet hebben gekend. Vijf minuten voor de thee kwam daar dan toch de welverdiende voorsprong. De buitenspelval werd omzeild en met een fraaie boogbal werkte Jeffrey Winter het leer ineens de hoek in (0-1).
Na de thee wederom een IJsselmeervogels dat de bovenliggende partij was. En drie minuten na rust was daar dan ook al de 0-2, althans, dat had zo kunnen zijn. Arbiter Cairo constateerde echter een lichte overtreding op een IJsselmeervogels en wist niet hoe snel hij moest fluiten om een gele kaart uit te kunnen delen. Het schot van Jeffrey Winter, dat toen al onderweg was, zeilde fraai het doel in, maar werd dus niet beloond. De vrije trap van Kevin Winter werd uiteindelijk door broer Jeffrey maar net naast gekopt. De vogels zetten nog even flink aan. Jeffrey Winter ging op het vijandelijke doel af, maar vond uiteindelijk maar net Kwong Wah Steinrath niet. Zelf schieten was ook een mogelijkheid geweest. Een minuut later ging een vrije trap van Kevin Winter maar rakelings over. Een half uur voor het einde kwam een corner van Kwong bij Jeffrey Winter terecht en die plaatste weer een fenomenaal hakje. Helaas gaan dat soort hakjes er alleen tegen de buurman in. Het laatste half uur werden de kansen steeds minder en speelde er zich een gezapig duel af. Een kwartier voor tijd mocht Wouter van \Hoof nog een granaat afvuren waar de Amsterdamse doelman alle mogelijke moeite mee had. Even later constateerde de veraf staande arbiter uit zichzelf plotseling buitenspel, waar zijn assistent nadrukkelijk de vlag naar beneden hield en deze er bovenop stond. Kansen kwamen er echter niet meer. Tsja, 8 minuten voor tijd kreeg Ferdinand Katipana ook nog eens geel om niks. Misschien een redelijke futsalarbiter, deze man, maar op het veld had hij niks te zoeken. Het zal iedereen die IJsselmeervogels een warm hart toedraagt achteraf verder een zorg zijn. Het won voor de tweede keer dit seizoen met 0-1 door Jeffrey Winter en zag zowel GVVV als Spakenburg een nederlaag oplopen. Hierdoor is de voorsprong voor de koploper inmiddels opgelopen tot 8 punten.
Verslag: Gary
Zaterdag 13 december: Spakenburg – IJsselmeervogels 1-3 (0-1)
WIJ ZIJN DE BESTE…
Het was koud, nee het was berekoud zaterdagmiddag 13 december 2008. Temperaturen van even boven het vriespunt die door de wind een gevoelstemperatuur gaven van onder nul. En toch waren er duizenden mensen aan de verkeerde zijde van de Westmaat om getuige te zijn van de Derby de Derby’s. Vanmiddag Spakenburg tegen IJsselmeervogels, of wel de nummer 3 tegen de nummer 1.
De trouwe aanhang van IJsselmeervogels stond op elkaar gepropt achter de goal. Waarom? Niet vanwege de kou, maar omdat ook deze sfeervolle derby inmiddels een prooi is geworden van de commercie. Je zou bijna het idee krijgen dat je niet welkom bent aan de blauwe zijde van de Westmaat. Weinig respect heb je dan voor de aanhang van je tegenstanders. Hopen dan maar dat onze mannen binnen de lijnen hierop revanche nemen. Revanche die ook nodig is voor de twee nederlagen van het vorige seizoen. Er was dus op meerdere fronten iets recht te zetten.
Je zou het bijna gewoon gaan vinden, dus de wedstrijd begon traditiegetrouw met een aantal sfeeracties. De neutrale toeschouwer moet hebben genoten van het moment waarop de spelers het veld op kwamen. Zowel van de blauwe als de Rode zijde was weer veel energie gestoken in de sfeeracties. Het was voor onze jongens vooral genieten van de Rode Zee die was gevormd met grote vellen rood papier. En zo werd weer eens duidelijk waarom deze derby wel eens de moeder aller derby’s wordt genoemd. Dat werd nog eens benadrukt door een indrukwekkende minuut stilte voorafgaand aan de wedstrijd. Een minuut stilte voor de recentelijk overleden Joop van Leeuwen die 50 jaar als vrijwilliger bij Spakenburg zijn werk heeft gedaan. Er kan rivaliteit zijn tussen rood en blauw en er kunnen weleens dingen gezegd worden die het randje overgaan, maar er is ook nog altijd zoiets als respect.
Net als tegen GVVV hadden de Vogels het in de eerste 15 minuten te doen met een tegenstander die fel begon en net als tegen GVVV wist IJsselmeervogels dit te overleven. Hadden de Blauwen in de eerste helft optisch een overwicht en meer balbezit. Voetbaltechnisch waren de Rooien gewoon beter. Het was allemaal net wat verzorgder, vooral in de verdediging. Dat het spel gedurende de hele wedstrijd niet altijd even fraai was had ook te maken met de scheidsrechter die het niveau van deze wedstrijd duidelijk niet aankon. Bij twijfel floot hij in het voordeel van Spakenburg en de gele kaart die Pierre Tosch in de negende minuut kreeg was redelijk dubieus. Deze scheids heeft gezegd dat als hij de derby mocht fluiten dat hij dan gelijk zou stoppen. Ik houd hem graag aan dat voornemen.
Dat de Vogels doortastender waren bleek als snel. In de 3e minuut was het Jeffrey Winter die voor Taberima verscheen, maar het schotje van Koning Winter was een prooi voor de doelman. Een paar minuten later moest evenwel Martijn Middelbeek reddend handelen ten koste van een corner. De verdediging van de Rooien wist het gevaar hiervan goed in te schatten en zo was deze corner van de Blauwen, net als alle andere corners nimmer gevaarlijk. Het eerste echte moment van opwinding was in de negende minuut aan te tekenen. Jeffrey Winter wist een bal goed te onderscheppen en passte op Bram Meurs. Die gaf de bal aan Kwong Wah Steinrath die de bal helaas naast schoot.
Het duurde een tijdje voordat er uiteindelijk weer enige opwinding was. IJsselmeervogels had vooral solide verdedigd totdat een aanval leidde tot balbezit van Jeffrey Winter. Hij schoot de bal richting de goal. Taberima riep luid en duidelijk los tegen de voor hem staande verdediger maar deze kopte de bal recht voor de voeten van Kwong Wah Steinrath die verwoestend uithaalde. De bal belandde in de touwen en alles wat Rood is of Rood een warm hart toedraagt stond te springen van vreugde. King Kwong. 1-0.
Het moet eerlijk gezegd worden, de Blauwen herpakten zich goed na deze tegenvaller. Meer balbezit en toch achter komen. Maar ondanks de aanvallende bedoelingen werden ze niet echt gevaarlijk. De weinige aanvallen van IJsselmeervogels die hier tegenover stonden waren simpelweg dreigender. Na een ruim een half uur spelen ontstond weer enig gevaar voor de blauwe goal. Het gevaar ontstond vanuit een vrije trap na een overtreding op Kevin Winter. De enige dreiging van Spakenburgse zijde was tegen het einde van de eerste helft. Vanuit een corner ontstond er een scrimmage waarin uiteindelijk Martijn Middelbeek oppermachtig bleek. Tijd voor hele hete thee.
Waar in de eerste helft de Blauwen beter leken, was de tweede helft duidelijk voor de Rooien. Roy Wesseling bracht Wouter van Hoof in ten faveure van Bram Meurs die een solide eerste helft speelde. Maar door de inbreng van de supersnelle van Hoof kreeg IJsselmeervogels een extra aanvallende impuls. Dat leidde al snel tot een kans. Via Wouter van Hoof en Jeffrey Winter belandde de bal bij Ferdinand Katipana. Zijn inzet werd gekeerd door de blauwe doelman. En zo ging de wedstrijd door en werd de scheidsrechter steeds verwarder. Een duidelijke overtreding op Ferdinand Katipana werd bestraft met een vrije trap voor Spakenburg. Het volgende gevaar van de Rooien kwam van Kwong Wah Steinrath. Kevin Winter name een vrije trap en King Kwong stond vogeltjevrij naast de goal. Met een kopbal probeerde hij over Taberima heen te koppen, maar hij kopte daarmee ook op het dak van de goal. Kort daarop volgde de eerste echte kans, er was toen bijna een uur gespeeld, voor Spakenburg. Het was de captain van de Blauwen, Duncan van Moll, die een verwoestende uithaal op de lat uit elkaar zag spatten. Spakenburg wilde wel, maar het lukte gewoon niet bleek ook een paar minuten later toen weer een aanval door de goed spelende verdediging bestaande uit Henri de Graaf, Bas Mooij, Lion Axwijk en Pierre Tosch onschadelijk werd gemaakt.
Toen de gebroeders Winter klein waren hebben ze vast bij elkaar op de kamer geslapen. Tot grote ergernis van hun ouders gingen ze niet direct slapen, maar lagen uren te praten over voetballen. Keven zei dan: “Jef, als ik de bal zo geef, dan doe jij dat, okay?”. En Jef zei dan: Ja Kev, dat doen we zo, en dan scoor ik”. En wat denken jullie, zo geschiedde in de 66e minuut van de wedstrijd. Kevin Winter stuurde zijn jongere broertje Jeffrey Winter weg met de bal en de laatste schoof de bal keurig binnen de touwen en vergrote de voorsprong van de Rooien naar 2-0. De Blauwen leken op de knieën gebracht, want IJsselmeervogels wist nog een aantal kansen te creëren. Zo werd Jeffrey Winter weggestuurd door Kwong Wah Steinrath, maar de inzet van Koning Winter schoof nu voorlans de goal.
De solide verdediging van IJsselmeervogels maakte helaas één foutje. Een lange bal van de Blauwen belandde bij Ruben Wilson die voor de verdediger bleef en met zijn roze pantoffeltjes de bal achter Martijn Middelbeek knalde. Niet alleen de spelers van Spakenburg maar ook de blauwe aanhang leefden weer helemaal op en zagen zich in gedachten al naast IJsselmeervogels komen en zelfs nog winnen. Wat is het dan toch jammer als binnen een halve minuut deze hoop door Koning Winter de kop wordt ingedrukt. Niet zo negatief, wat is het voor een Rooie supporter toch heerlijk als Koning Winter binnen een halve minuut maar weer eens laat zien dat IJsselmeervogels op dit moment de beste is. Het was gewoon een bewijs van niet bij de pakken neerzitten maar doorgaan en zo joeg Jeffrey Winter de bal nog maar eens tussen de touwen. Volgens sommigen door de benen van Taberima, maar volgens het goudhaantje zelf niet. Doet er niet toe, het stond 3-1. Het belangrijkste moment van de wedstrijd en de definitieve genadeklap voor de Blauwen. Zo gleed de wedstrijd naar het eindsignaal. Tegen het einde had Kwong Wah Steinrath de voorsprong nog verder kunnen uitbreiden, maar helaas mocht dat niet zo zijn. Zo eindigde de wedstrijd met de eindstand van 3-1 in doelpunten en 7-2 in kansen. Revanche op vele fronten. Misschien nog wel belangrijker als deze overwinning is het feit dat de voorsprong van IJsselmeervogels op Spakenburg nu 9 punten bedraagt en op GVVV 5. Dat voelt best lekker onder kerstboom.
Het was me het middagje wel weer aan de Blauwe zijde van de Westmaat. De Rooie aanhang ging uiteraard dolblij naar de eigen sporthal om zich op te warmen en deze overwinning flink te vieren. De sporthal was keurig ingericht, het bier en de coso vloeide rijkelijk en de spelers en staf werden flink bejubeld. Een groot compliment voor de nieuwe supportersvereniging NAS die voor, tijdens en na de derby zich van zijn allerbeste kant liet zien. Trots om een Rooie te zijn.
Verslag: Hop
Zaterdag 6 december: IJsselmeervogels– Bennekom 4-0 (3-0)
Herbstmeister…
In een kinderlijk eenvoudig duel heeft ijsselmeervogels ook haar tweede tentamen succesvol afgelegd. Na amper een kwartier spelen stond het al 3-0. Grote verliezer werd vervolgens het publiek, ofschoon het rode gedeelte er vanzelfsprekend niet al te wakker van zal hebben gelegen.
Bijna was het al na 2 minuten raak. Een venijnig schot van Kevin Winter was voor de doelman van Bennekom te lastig om klem vast te krijgen en de instormende Jeffrey Winter moest helaas net te ver uitwijken en schoot in de rebound in het zijnet. Drie minuten later was het echter wel raak. Bram Meurs werd geen strobreed in de weggelegd tijdens zijn tocht richting de 16 en besloot zijn geluk maar eens te beproeven. Andermaal had de doelman van Bennekom de grootste problemen met wat een houdbaar schot leek en deze keer ging het speeltuig via de ongelukkige doelman wel de touwen in. Een lekkere opsteker, zo’n vroege goal en veelal is dat het startsein voor de vogels om de voorsprong met controlerend voetbal te verdedigen. Dat was nu ook wel gebeurd, maar de stuntelende Bennekommers gaven er de gelegenheid niet toe. Het hield in de openingsfase open huis. Bijna werd Bennekom in e 9e minuut nog wel gevaarlijk. Een vrije trap kreeg door de harde wind plotseling een zwiep mee, maar belandde nog net naast het doel van Martijn Middelbeek. In de 14e minuut kwam IJsselmeervogels al op rozen. Een prachtige aanval op rechts leidde ertoe dat Kwong Wah Steinrath Raymond Bronkhorst de diepte instuurde en zijn feiloze voorzet belandde op het hoofd van Jeffrey Winter, die de 2-0 aantekende. En drie minuten later was de wedstrijd gespeeld na lachwekkend geklungel in de Bennekomse defensie. Kwong Wah Steinrath was er als de kippen bij om de bal te onderscheppen en het lege doel in te werken.
En daarmee was de wedstrijd meteen ook gespeeld. Hoofdzaak was om geen kaarten te krijgen, geen blessures, dat soort zaken. En Bennekom was nooit bij machte om ook maar enig gevaar te stichten. De vogels konden het bij wijze van spreken met de handen in de zakken af. Nu ja, halverwege de eerste helft dan, nam Bennekom een identieke vrije trap als de eerste en ook nu leek doelman Martijn Middelbeek verrast door de wind, maar ook nu ging het leer weer net naast. Aan de andere kant had Jeffrey nog een fraaie beweging in huis, waarna hij het speeltuig inleverde bij Kqwong Wah Steinrath, maar die schoot tegen de doelman op, die goed was uitgekomen. Tien minuten voor rust konden de handen weer op elkaar toen Bram Meurs een fraaie één twee aan ging met Jeffrey Winter, maar de dodelijke afwerking die hj in gedachten had, werd gekraakt. Een minuut later werd een schot van Jeffrey Winter maar ternauwernood met de vingertoppen gekeerd. Soms deed IJsselmeervogels nog wel haar best om het publiek te vermaken. Zo liet Jefrey Winter vlak voor rust nog een voorzet van Henri de Graaf aan zich voorbij gaan, maar de gewenste afmaker bleek niet achter hem te lopen. Het was het laatste wapenfeit van de eerste helft en daarmee ook bijna van de wedstrijd.
Na de thee gingen de handen alleen nog op elkaar vanwege de toenemende kou. Er stond een gure wind op sportpark de Westmaat deze middag. Een minuut na rust had Jeffrey Winter bijna de 4-0 nog aangetekend. Hij schoot echter tegen de doelman op. Vijf minuten later had dezelfde Jeffrey Winter weer een kans, toen hij net buitenspel omzeilde. In plaats van een paar meters richting het doel te rennen, schoot hij direkt, hetgeen de doelman van Bennekom geen problemen gaf. Nog eenmaal werd Bennekom gevaarlijk. Een mooie, strak genomen corner belandde bij de tweede paal, maar werd daar net naast gekopt. Het was het begin van het einde van de wedstrijd, nota bene zo’n 35 minuten voor tijd. IJsselmeervogels vond het welletjes en Bennekom kon geen potten breken. Belangrijk daarbij was de rol van de terecht tot man of the match vekozen Bas Mooij, die achterin de lakens uitdeelde en alle gif, zo die er was, uit een naar voren geschoten bal van Bennekom neutraliseerde. Vier minuten voor tijd was er toch nog een goal, voor de die hards die toen nog steeds keken. Een prachtige rush van Raymond Bronkhorst, hij slalomde tussen twee verdedigers door en omspeelde vervolgens de keeper, leidde tot de eindstand. Een terechte eindstand. De vogels kunnen, ondanks de gemakkelijk verkregen overwinning de derby van komende week met vertrouwen tegemoet zien.
Verslag: Gary
Zaterdag 29 november: GVVV – IJsselmeervogels0-1 (0-0)
Vogels wijzen GVVV terug…
IJsselmeervogels heeft zichzelf zaterdag een goede dienst bewezen door in een rechtstreeks duel achtervolger GVVV met 0-1 te verslaan. Hoe belangrijk de zege was, blijkt wel uit het feit dast de Veenendalers na de nederlaag nog steeds 2e staan in de hoofdklasse B. Jeffrey Winter zorgde met een fraaie uithaal voor de eindstand. Positief was ook dat het aantal kansen voor de Veenendalers in deze wedstrijd tegen het vriespunt aan zat!
Aanvankelijk was GVVV nog de bovenliggende partij. Het zette de eerste 5 tot 10 minuten meteen druk op de vogels, die daardoor ook af en toe in de fout gingen. Eerst werd Pierre Tosch op de flanken nog eenvoudig voorbij gerend, maar de voorzet leidde niet tot noemenswaardig gevaar. Daarna leidde balverlies van Henri de Graaf tot de eerste corner voor de Veenendalers. Het was dezelfde Henri die vervolgens de mouwen opstroopte. Eerst ontsnapte hij nog aan een gele kaart, maar een minuut later kreeg hij dan toch een prent voorgeschoteld. Niet dat de scheidsrechter of zijn assistent hadden gezien wat er was gebeurd, doch vanuit het publiek werd hulp geboden en de prent werd getoond. De eerste helft zou verder een gezapige vertoning worden. Na 8 minuten kreeg IJsselmeervogels haar eerste kansje. Jeffrey Winter poogde door de verdediging te lopen, doch werd gestuit. Broer Kevin kreeg het leer om de muur heen, maar deze belandde op de vuisten van de doelman. Een minuut later kon een door Kwong Wah Steinrath versierde corner maar ternauwernood worden weggewerkt door de blauwen uit Veenendaal. Er volgde een fase met slechts minieme speldenprikjes over en weer. Pas in de 26e minuut kreeg IJsselmeervogels weer een kansje. Kwong Wah Steinrath omspeelde zijn man, maar het schot wat hij vervolgens loste, was veel te slap. Ondertussen konden de vogels geen kopduel winnen en geen sliding op de bal nemen of de fluit werd wel weer gehanteerd, een vervelend trekje van de arbiter deze middag. Na een half uur was daar dan de enige echte mogelijkheid voor GVVV. Na een uitval kwamen de Veenendalers alleen voor doelman Martijn Middelbeek, maar deze kreeg de bal gestrekt tegen zijn vingertoppen. Voor de rebound was er niemand in de buurt om de bal het lege doel in te tikken. Tien minuten voor rust gooide Henri de Graaf het leer op het hoofd van Kevin Winter, die verlengde op broer Jeffrey, maar diens inzet ging net naast. Vlak voor rust ging de vlam nog even in de pan. Pierre tosch poogde een hoog opstuiterende bal over de zijlijn te laten gaan toen Dennis van Meegdenburg nog een kansloze poging deed om de bal te koppen. Hij kwam hierbij via het lichaam van Pierre tegen de reclameborden en enkele GVVV’ers gingen hierover dusdanig tekeer dat de arbiter een vrije trap besloot te geven. Ook GVVV supporters, bij het voorval gesitueerd, bemoeiden zich ermee en eentje begon zelfs te spugen. Er bleek uiteindelijk, gelukkig, weinig aan de hand. De vrije trap leverde niets op, waardoor de kleedkamers met de bekende brilstand konden worden opgezocht.
De tweede helft keken beide teams een minuut of tien de kat uit de boom. Werkelijk niemand kwam in de buurt van de vijandelijke goal. Totdat de vogels besloten een tandje bij te schakelen. Zo zou Lion Axwijk af en toe inschuiven ende pressie die daardoor ontstond, leidde als vanzelf tot meer gevaar bij het vijandige doel. Zo werd in de 55e minuut maar net een bal voor de voeten van Jeffrey Winter vandaan tot corner verwerkt. Na een kwartiertje kwam de voorzet van Pierre Tosch, hij werkte in de tweede helft alles weg wat in de buurt van de 16 kwam, net niet voor de voeten van Kwong en ook Lion Axwijk zocht even later tevergeefs het hoofd van Jeffrey Winter. Een echt offensief dus, want ook de ingevallen Christian Opschoor deed van zich spreken, maar vuurde hoog over, nadat hij eerst zijn direkte tegenstander te kijk had gezet.
Ging het tot dusverre met de beoordeling van buitenspel erg goed, een dik kwartier na rust kwam hier ook een einde aan. Kwong Wah Steinrath werd afgevlagd, terwijl hij zeker niet buitenspel stond. De vlag ging vermoedelijk omhoog voor Jeffrey Winter, die wellicht inderdaad buitenspel stond, maar naar wie de bal bepaald niet werd gespeeld. De scheidsrechter floot echter direkt. De KNVB doet er goed aan nog eens de regel uit te leggen inzake het wachten met vlaggen totdat de bal wordt aangeraakt. De 100% kans ging hiermee in ieder geval om zeep. De revanche van Jeffrey was echter subliem te noemen. 18 minuten voor tijd kapte de blonde aanvaller zijn direkte tegenstander uit en haalde verwoestend uit. Een beauty van een goal en er leek een hoop frustratie van de spits af te vallen.
Wie na de openingstreffer een slotoffensief had verwacht van GVVV kwam bedrogen uit. In de 81e minuut ging een kopbal nog maar net naast, maar ook de vogels lieten zich niet onbetuigd. Zo ging Kevin Winter een een tweetje aan, maar kreeg de bal vervolgens niet in het doel. In de blessuretijd kwam IJsselmeervogels dan toch nog onder druk te staan. Het bleef echter bij corners, ingooien en ballen wegwerken, want de rooien waren vastbesloten de voorsprong vast te houden. En zo geschiedde dan ook.
Erg lekker, ’s middags hoorde ik bij de visboer nog twee blauwen mijmeren dat wanneer Spakenburg zou winnen en de rooien gelijk zouden spelen, het flink feest zou worden. Welnu het omgekeerde geschiedde, alleen dat laatste klopte!
Verslag: Gary
Zaterdag 15 november: IJsselmeervogels – Geinoord4-0 (2-0)
IJsselmeervogels eenvoudig langs Geinoord…
Door een eenvoudige overwinning heeft IJsselmeervogels zich soepel kunnen handhaven bovenaan de ranglijst van de hoofdklasse B. Het werd op de westmaat 4-0 en daar mocht Geinoord haar handen nog mee dichtknijpen. Was de voorhoede wat scherper geweest, dan hadden dubbele cijfers tot de mogelijkheden behoord.
Alleen bij de aftrap zette Geinoord direkt druk op de verdediging van de vogels. Hierna kwam de ploeg, waar de populaire oud ijsselmeervogel Dennis van de Steen op de bank begon, alleen nog maar over de middellijn wanneer een bal werd weggewerkt, of wanneer de defensie van de vogels de fout in gingen. In het begin van die eerste helft wist IJsselmeervogels echter maar weinig concrete kansen te noteren. De vrije trappen waren overigens niet van gevaar ontbloot. Al na 2 minuten versierde Ferdinand Katipana een vrije trap. Bram Meurs schoot deze messcherp in het hart van de defensie van Geinoord, welke deze maar ternauwernood over de achterlijn wist te werken. Twee minuten later mocht Bram Meurs wederom een vrije trap de “16” inslingeren en deze keer vond hij wel een vogel. Kwong Wah Steinrath miste echter maar net. In de 10e minuut was het bijna raak. Een mooie aktie van Wouter van Hoof leidde tot een voorzet op Jeffey Winter, maar de voorzet was net te zacht, waardoor Jeffrey niet echt een strakke kopbal kon afleveren.
Geinoord zakte noodgedwongen steeds verder in, maar de vogels waren niet creatief genoeg om gevaarlijke kansen te creëren. Men kwam zelfs nog in gevaar toen Geinoord in de 19e minuut plotseling kon counteren en vrij voor de goal van Martijn Middelbeek kwam. Doordat de voorzet net niet scherp genoeg was, kon Pierre Tosch net op tij opruimen. Een minuut later nam Geinoord een vrije trap op eigen helft en speelde deze recht in de voeten van Kwong Wah Steinrath, maar die passte op de inmiddels buitenspel lopende Jeffrey Winter. Het was even een heftige periode met fouten over en weer, want in de 21e minuut kwam Geinoord weer gevaarlijk op de koffie. Dit keer vergat de spits de bal mee te nemen en kon Martijn Middelbeek eenvoudig de bal oprapen. In de 23e minuut was het echter raak. Een poging to voorzet van Wouter van Hoof schampte nog de lat, maar Jeffrey Winter plaatste in de rebound de bal feilloos op het hoofd van de instormende Bram Meurs die wel raad wist met dit buitenkansje en de openingstreffer aantekende. Zoals wel vaker ging met de voorsprong het niveau naar beneden. Pogingen tot aanvallen gingen teniet door veelvuldig buitenspel en na een half uur werd Henri de Graaf eruit gesprint door een spits van Geinoord die vervolgens de bal over de achterlijn liep. Twee minuten later werd de voorsprong dan toch uitgebouwd. Ferdinand Katipana zette voor op Kwong Wah Steinrath, die de bal knap uit de lucht plukte. Zijn inzet werd met de vingertoppen mar ternauwernood gekeerd, maar Jeffrey Winter stond a klaar om in tweede instantie de 2-0 aan te aten tekenen. Nog geen 5 minuten later ging Jeffrey Winter een fraaie eentwee aan met Kwong Wah Steinrath, maar zijn schot werd uiteindelijk gekeerd door d Geinoorder doelman. Ondertussen was men op de tribune reeds in afwachting van de rentree van de zich warm lopende Lion Axwijk. De supporters zijn zich ervan bewust dat wellicht hij een eind kan brengen aan de matige prestaties van de afgelopen weken. Et geduld werd echter nog even op de proef gesteld. Op slag van rust had de definitieve beslissing moeten vallen. Een scrimmage voor de goal van Geinoord leidde tot wel vijf keer overspelen tot uiteindelijk Jeffrey Winter mocht uithalen. Het werd echter geen uithaal maar een krachteloo schotje wat zonder problemen opgeraapt werd.
Na de thee kwamen de vogels furieus uit de startblokken. Een voorzet van Kwong Wah Steinrath kwam niet bij de beoogde Jeffrey Winter, maar de instormende Bram Meurs vuurde een pegel af, die op de kruising uitee spatte. Bram Meurs viel deze middag als een van de weinigen op door een serieuze spelopvatting en was regelmatig betrokken bij de diverse kansen die de vogels kregen. Drie minuten na rust kwam Dennis van de Steen erin. Het moet toch zuur zijn voor de voormalige rooie die gewend is om dominant voetbal te spelen om nu alleen maar achteruit te kunnen voetballen. Het was bovendien een uiterst ongelukkige laatste wissel, zo zou later blijken, want niet lang na deze wissel moest Geinood vanwege een blessure met tien man verder. Acht minuten na rust kreeg IJsselmeervogels wederom ee kans. Jeffrey Winter counterde maar hij passte te vroeg en bovendien te diep op Kwong Wah Steinrath, waardoor de doelman net op tijd kon ingrijpen. Een minuut later vuurde Bram Meurs een vrijetrap met stuit af de doelman van Geinoord, die enige moeite had. De vogels reageerden met wat geknoei in de defensie op de onstane luxe situatie en bijna had dat tot de aasluitingstreffer geleid. Met alle mogelijke moeite werd het gevaar gekeerd tot Pierre Tosch met een wilde omhaal de bal weer terugvoor de goal bracht, maar ook nu wist Geinoord zich geen raad met het gebodene. Ondertussen was Lion Axwijk inmiddels al behoorlijk warm en menigeen vroeg zich af waarom de met een gezonde dosis inzet begenadigde verdediger niet in de ploeg gebracht werd. De man lijkt immers onmisbaar in de komende lastige duels en een beetje wedstrijdritme kan dan nooit kwaad. Na 20 minuten mocht Ferdinand Katipana alleen op doel afstomen, maar twijfel maakte zich van hem meester en uiteindelijk produceerde hij een slap schotje wat het gevolg moet zijn geweest van een compromis tussen een lob en een schot. Een kwartier voor tijd gaf Bram Meurs voor op Kwong Wah Steinrath en Jeffrey Winter, die elkaar daarbij in de weg liepen. Uiteindelijk schoot Kwong de bal naast. Ondertussen was Lion Axwijk weer gaan zitten. De verdediger wenste terecht niet langer te worden gekleineerd en nam teleurgesteld eer plaats op de bank. De jarige Mike Thé werd vervolgens maar zonder warmlopen in het veld gebracht. Een trieste ontwikkeling in een wedstrijd waar verder niets aan de hand was. Ondertussen waren er nog wel gewoon voldoende kansen om de voorsprong uit te breiden. Zo kwam een voorzet van Raymond Bronkhorst bij Wouter van Hoof terecht, die meteen voor gaf op Bram Meurs, maar deze schoot helaas naast. Drie minuten later schoot Kevin Winter hopeloos hoog over, maar nog in dezelfde minuut na Kevin revanche. Een leep balletje op Wouter van Hoof was het gevolg en deze laatste liet Jeffrey Winter de bal eenvoudig in het doel lopen. Negen minuten voor tijd gaf Christian Opschoor een mooie pass op de inlopende Bram Meurs, maar die schoof op randje 16 de bal net naast. In de blessuretijd ging Mike Thé dwars door de defensie van Geinoord heen, maar zijn voorzet richting de vrij staande Kwong was veel te zacht. Vlak voor het eindsignaal kwam dan toch nog de 4-0 op het scorebord. Christian Opschoor, die zich ook erg lang moest warmlopen, kreeg een boogbal voor zijn voeten en haalde op fraaie uit in de verre hoek. Daarmee werd tevens de eindstand bepaald.
Een eenvoudige overwinning dus. Je kan nu eenmaal niet verwachten dat spelers in een dergelijk duel de pannen van het dak spelen. Laten we maar hopen dat het geen Pyrrus overwinning wordt, want de manier waarop met spelers wordt omgegaan die gedurende het seizoen nog heel hard nodig zullen zijn, is er bepaald niet eentje om over naar huis te schrijven.
Verslag: Gary
Zaterdag 8 november: Hoek – IJsselmeervogels1-1 (1-1)
Matige topper met terechte uitslag…
Door verschillende omstandigheden was er deze middag geen enkele verslaggever ter plaatse in het Zeeuwse Hoek, vandaar deze kleine opsomming van de wedstrijd feiten.
Een uitwedstrijd naar Hoek is voor elke ploeg in de Hoofdklasse B een lastige pot, en niet alleen vanwege de reisafstand of het zware veld. Ook IJsselmeervogels heeft in Hoek nog maar slechts één maal weten te winnen, en ook deze middag kon de koploper de drie punten niet mee naar huis nemen.
De Vogels begonnen dit keer met Jeffrey Winter in de basis, de eerste keer voor de topscorer van twee jaar geleden die door een blessure aan het begin van het seizoen een aantal wedstrijden uit de roulatie was. Ook Lion Axwijk was weer terug van een blessure, maar vanwege wedstrijd ritme zat hij op de bank en kon hooguit een half uurtje voetballen, Ferdinand Katipana startte wel in de basis na een blessure. Daarentegen kon men niet beschikken over Jasper Bolland die vorige week vanwege een blessure uitviel.
De eerste helft was voor de Vogels, men was veelvuldig in balbezit, maar een goed georganiseerd Hoek hield de ruimtes klein waardoor er geen noemenswaardige kansen ontstonden. Tot aan de 27e minuut toen André Kemper aan zijn bewaker ontsnapte na een pass van Kevin Winter. Alleen voor de doelman faalde de routenier niet en scoorde beheerst de 0-1. Het antwoord van Hoek liet niet lang op zich wachten, na 7 minuten was de stand alweer gelijk. Met de 1-1 gelijke stand werden de kleedkamers opgezocht.
Na rust was het Hoek die het betere van het spel had maar gescoord werd er niet meer waardoor de ruststand ook tevens de terechte eindstand werd. Opnieuw puntverlies voor IJsselmeervogels, al 7 na 4 wedstrijden. Volgende week zal tegen laagvlieger Geinoord eindelijk weer eens overtuichend gewonnen dienen te worden om deze mindere periode te doen vergeten, te meer omdat de concurrentie inmiddels al tot twee punten is genaderd.
Zaterdag 1 november: IJsselmeervogels – SDC Putten2-1 (2-0)
IJsselmeervogels maakt het zich weer eens onnodig moeilijk
Om iedereen maar gelijk gerust te stellen. Mijn jetlag is over, maar waar ik wel aan moet wennen is het enorme temperatuursverschil. Wat is het koud en wat was het koud tijdens de wedstrijd IJsselmeervogels tegen Putten. Was de eerste helft nog wel enigszins hartverwarmend, dat kon voor het merendeel van de tweede helft niet gezegd worden. Het uiteindelijke resultaat, namelijk een 2-1 overwinning was voldoende om de eerste periodetitel binnen te slepen. Een heeeeeel klein prijsje. Wij supporters willen meer.
Trainer Roy Wesseling startte deze middag met een andere keeper. Martijn Middelbeek kreeg de voorkeur boven Peter Messemaker die de week daarvoor ook in de ogen van de trainer blijkbaar niet vrijuit ging bij een aantal doelpunten.
In de eerste helft liet IJsselmeervogels aardig aanvallend voetbal zien. Dat begon eigenlijk al in de eerste minuut waarbij Kwong Wah Steinrath een vrije trap nam en Bas Mooij in de handen van een bij de rooie aanhang niet onbekende keeper trapte. Bij het zien van deze keeper denk ik altijd aan hakjes en ballen door de benen. King Kwong stond ook aan de basis van een volgende gevaarlijke aanval van IJsselmeervogels, maar de later met een blessure uitgevallen Jasper Bolland kon geen voorsprong aantekenen. Zijn maximale resultaat was een corner. Na deze aanval volgde een betrekkelijke periode van rust, er gebeurde niet meer dan het rondspelen van de bal, die pas in de 21e minuut werd gevolgd door een fikse uithaal van Wouter van Hoof na een even flitsende aanval van IJsselmeervogels. Het schot van Wouter belandde op het hoofd van één van de Puttenaren die het bij deze stand net als zijn collega’s nodig vond om waar eens flink lang te blijven liggen. Het spel van de Puttenaren was er enkel en alleen op gericht het spel te vertragen. Het was aan IJsselmeervogels om hieraan paal en perk te stellen. Het publiek veerde op bij weer een niet onaardige aanval, waarbij Kwong Wah Steinrath de bal terug legde op Raymond van Bronkhorst en daar waar iedereen zijn inzet al telde verdween de bal rakelings naast het doel. Een inzet van Andre Kemper belandde vervolgens in de handen van de keeper. Het begon er op te lijken dat net als de week ervoor de ballen blijkbaar het net niet wilde vinden, tot aan de 32e minuut. Vanuit een corner kopte Andre Kemper de bal voor de voeten voor de al snel ingevallen Bram Meurs die geweldig uithaalde. De meer dan verdiende 1-0. Ongeveer 3 minuten later was het dezelfde Bram Meurs die Wouter van Hoof wegstuurde. En een eenmaal op snelheid liggende Van Hoof is niet te stoppen zo bleek maar weer. Hij haalde de achterlijn en trok de bal voor op het hoofd van Andre Kemper. Hij ronde deze formidabele aanval af met een al even formidabel doelpunt. En een uitbreiding van de voorsprong naar 2-0. De supporters gingen er maar eens voor zitten want dit kon maar zo een mega-uitslag worden. Helaas bleek dat niet waar hoewel de Vogels in de eerste helft nog een tweetal kansen kregen. De eerste was voor Kwong Wah Steinrath die de Putter keeper bijna veraste met een omhaal en de tweede was voor Andre Kemper wederom op aangeven van Wouter van Hoof. Pas aan het einde van de tweede helft stelde Putten hier iets tegenover na een verdedigende fout van de Vogels. Gelukkig wist Martijn Meerdink de bal net naast te tikken.
De eerste zeven minuten van de tweede helft leken nog wel op het slot van de eerste helft. IJselmeervogels kreeg gelijk een aantal kansen waaronder één via Andre Kemper. Daarmee was de koek gelijk op. IJsselmeervogels controleerde de wedstrijd, maar voor het publiek was er weinig meer aan. Op zo’n moment sluipt er ook wat nonchalance in de groep waardoor de tegenstander maar zo een kans kan krijgen en ook aangrijpt. Putten kwam na bijna een half uur dan ook terug tot 2-1 nadat Henri de Graaf de bal volkomen fout terugspeelde. IJsselmeervogels dat tot dan toe de bovenliggende partij was maakte het zichzelf daarmee veel en veel te moeilijk. Putten dacht nog een punt mee te kunnen nemen en dat leek ook bijna te lukken toen Pierre Tosch en kinderlijk eenvoudig uit werd gelopen. Hierna leverde de Rooien nog wel wat schoten maar de koek was op. Daarmee eindigde de wedstrijd al met al veel te hectisch daar waar dat niet nodig was geweest.
Verslag: Hop
Zaterdag 25 oktober: Volendam – IJsselmeervogels3-1 (3-0)
Slap IJsselmeervogels terecht ten onder in Volendam….
Een laat verslag dit keer op de website, niet vanwege de eerste nederlaag van het seizoen, maar omdat na drie dagen er nog steeds geen verslag geplaatst is door de aan een jetlag lijdende Hop, daarom heb ik maar de stoute schoenen aangetrokken om wat bij elkaar te typen.
Trouwens niet de leukste wedstrijd om een verslag over te maken, ik kan me leukere wedstrijd dagen herinneren. Samen met alle andere Rooie supporters stonden we deze zaterdagmiddag letterlijk en figuurlijk in de kou. Ten eerste de wind die 365 dagen per jaar bij de dijk van Volendam staat, maar wat erger is, het in de steek laten van de supporters door de spelers. Er was totaal geen inzet, op een enkeling na, te bespeuren bij de spelers, en mede door deze slappe instelling en ongelofelijke blunders stond na een klein half uur speeltijd een 3-0 achterstand op het scorebord.
Vol ongeloof keek de aanhang van de Vogels naar de verrichtingen van de vlugge Jaap Molenaar die in het eerste half uur een loepzuivere hattrick scoorde. Vooraf was men al vele malen gewaarschuwd voor de rappe voorhoede van Volendam, maar kennelijk niet genoeg. Ook aan de op(in)stelling, en dan vooral achterin, rammelde het één en ander om de snelheid van van Volendam op te vangen. Bas Mooij leek een volledige offday te hebben, de acceleratie snelheid van Pierre Tosch is, zoals bekend, te laag voor de snelle spitsen en Raphael Supusepa schutterde door niet of te slap in te grijpen als dit nodig is. Alleen Jasper Bolland kon een voldoende scoren. Samen met de beste man van het veld, Henri de Graaf, zijn gelijk de spelers genoemd die nog een redelijk niveau haalden deze middag.
De 3-0 achterstand bleef staan tot aan de rust, en al snel na rust, in de 52e minuut, scoorde Henri de Graaf de 3-1. Wie dacht dat de Vogels zouden aanzetten kwam bedrogen uit. Veelal hanteerde men de lange bal, wat door de lange verdediging van Volendam probleemloos werd opgevangen. Het laatste beetje creativiteit verdween helemaal van het veld toen André Kemper werd gewisseld voor Bram Meurs. Niets ten nadele van Bram Meurs, de jongen mist nog westrijdritme, en zal dit met een kwart wedstrijd voetbal ook niet zo snel krijgen, maar het ware beter geweest als een andere, al eerder genoemde speler, gewisseld was. Nu kantelde de wedstrijd niet meer, het was in tegenstelling tot de Vogels Volendam wat nog de grootste kansen kreeg, maar keeper Peter Messemaken behoede de Rooien voor een nog grotere afgang, hiermee zijn fout bij het 2e tegendoelpunt nog enigzinds goedmakend.
Verslag: Pojt
Zaterdag 11 oktober: Kozakken Boys – IJsselmeervogels
2-2 (0-1)
Eerste puntenverlies voor de vogels…
IJsselmeervogels heeft zich in de uitwedstrijd tegen Kozakken Boys lelijk de kaas van het brood laten eten. In een prima wedstrijd kwam het door twee goals van Kwong Wah Steinrath op een 0-2 voorsprong. Marruchen Zimmerman deed het kunstje van zijn collega echter dunnetjes over voor de boys uit Werkendam.
Na de matige vertoning van vorige week was IJsselmeervogels er alles aan gelegen deze wedstrijd wel haar wil op te leggen aan de tegenstander. Iets wat al vrij snel leek te gaan lukken. De vogels zetten vroeg druk en kwamen hierdoor vaak direkt in balbezit. Na zes minuten kreeg Kwong Wah Steinrath zijn eerste kansje toen een afgeslagen bal pardoes voor zijn voeten kwam. De Amsterdammer raakte het leer echter verkeerd en schoot daardoor naast. Een minuut later veroverde Ferdinand Katipana op randje 16 de bal, maar ook zijn schot miste de richting. Het was het sein voor Kozakken Boys om een tandje scherper te gaan spelen en in de negende minuut leverde dit een typische “in de kleedkamer al besproken” charge op Kevin Winter op. De Kozak mocht hierbij niet mopperen dat het hem een gele prent opleverde. Maar IJsselmeervogels liet zich niet uit het veld slaan en bleef aandringen. Zo kopte Bas Mooij een vrije trap van Kevin Winter maar net over en na een krap kwartier had daar maar zo de 0-1 op het bord kunnen staan. André Kemper stuurde Jasper Bolland weg en diens voorzet van de achterlijn werd door een verdediger van Kozakken Boys pardoes tegen de paal gelopen. Kwong Wah Steinrath was net te laat om het speeltuig als nog tegen de touwen te werken. Drie minuten later werd Jasper Bolland, bijna helemaal doorgebroken, tegen de grond gewerkt. Het leverde andermaal een gele kaart op. De vrije trap van Kevin Winter werd echter naast gekopt.
Eenrichtingsverkeer dus dat eerste kwartier, maar geen doelpunten. De eerste aanval van Kozakken Boys kwam pas in de 18e minuut, maar het was dan ook wel gelijk een fraaie. Driftig kaatsend over meerdere schakels werd eindelijk een opening gevonden in de rooie defensie en het schot dat werd afgevuurd kon maar ternauwernood tot corner worden verwerkt. Hierna zakte de wedstrijd tijdelijk in en werd alleen Kozakken Boys heel af en toe gevaarlijk. De vogels moesten wachten op een opleving tot een kleine 20 minuten voor rust, toen een schot van André Kemper pardoes onder de voeten van Kwong Wah Steinrath doorrolde. Direkt daarna was het weer Kozakken Boys dat gevaarlijk werd, maar de voorzet voor het doel van doelman Peter Messemaker langs, was net te scherp om te kunnen worden ingegleden. Tien minuten voor tijd begon IJsselmeervogels weer aan te dringen. Eerst kreeg Kwong Wah Steinrath de bal nog gratis mee van de opponent, maar vlak voor de goal stuitte hij toch nog op een verdediger. Een minuut later was het echter wel raak. Kevin Winter stuurde Jasper Bolland weer eens naar de achterlijn en die wist op zijn beurt de bal panklaar voor de voeten van Kwong Wah Steinrath te plaatsen, die geen moeite had met het hem gebodene en de voorsprong liet aantekenen. Het was het sein voor Kozakken Boys om nog meer de snelle voorhoede te zoeken en dat leidde 5 minuten voor rust tot een kans, zij het met enige hulp van de arbiter. De vallende Pierre Tosch kreeg een schot tegen zijn achterste, welke echter voor een hand werd aangezien. De op randje 16 toegekende vrije trap leverde echter geen kans op. Op slag van rust had dan toch de gelijkmaker moeten vallen. Een corner kwam rechtstreeks voor de voeten van een ingestormde Kozak die vrij kon uithalen, maar hard over schoot.
In de 2e helft nam IJsselmeervogels het heft weer in handen. Eerst schampte André Kemper een voorzet nog net naast en even later speelde dezelfde Kemper Steinrath in, die de bal klaar legde voor de instormende Jasper Bolland, maar zijn schot ging via een verdediger maar net over. Maar 5 minuten na de thee werd de druk de thuisclub toch te machtig. Een lange schuiver van Jasper Bolland werd door Kwong Wah Steinrath met veel gevoel in zijn grote teen maar net hinderlijk van richting veranderd en zodoende langs de doelman gerold. De vogels kennende zouden die de ruime voorspong soepel kunnen uitspelen, maar niets was minder waar. In de 56e minuut kreeg Kozakken Boys een vrije trap en deze kon slechts met de grootst mogelijke moeite worden gekeerd door doelman Peter Messemaker. De rebound was voor Marruchen Zimmerman vervolgens een koud kunstje. Bijna was het direkt al 1-3 toen een door Kevin Winter op het hoofd van Kwong Wah Steinrath geplaatste vrije trap maar net kon worden gekeerd. Tien minuten later sloeg het noodlot toe. De steeds warriger fluitende arbiter, die zijn oren teveel bij het publiek en de spelers te luister legde alvorens een beslissing te nemen, kende een vrije trap toe ten koste van Kevin Winter wegens bal afpakken, overigens op niet per sé een gevaarlijke plek. De vrije trap belandde echter op het hoofd van wederom Marruchen Zimmerman en ook nu bleek een dode spelsituatie de vogels weer te machtig. Direkt na de gelijkmaker waren de vogels even helemaal de weg kwijt en met het niveau van de vogels daalde ook dat van de arbiter. Ook de voordeelregel moest het vanaf hier ontgelden en de vrije trap die Raymond Bronkhorst in deze fase tegen kreeg, ook weer wegens bal afpakken, was helemaal om te huilen. Een krap kwartiertje voor tijd herpakten de vogels zich weer, vooral in de persoon van de andermaal hard werkende Kwong Wah Steinrath. Deze werd op volle snelheid onreglementair gestuit. De vrije trap leverde wel en gevaarlijke situatie op in de 16 van de thuisclub, maar de doelman was op zijn hoede. 10 minuten voor tijd mocht Bram Meurs zijn entree maken voor de moegestreden Ferdinand Katipana. Het leidde echter niet meer tot veel kansen ondanks fanatiek aandringen van een van de betere spelers deze middag bij de vogels: Henri de Graaf. In de blessuretijd werd Kwong Wah Steinraht voor de zoveelste keer tegen de vlakte gewerkt. Maar waar Kozakken Boys heel effectief met deze situaties omging, daar had IJsselmeervogels minder geluk. Nu kwam deze in de voeten van Kevin Winter, maar zijn hakje was veel te slap, terwijl hij slechts op enkele meters van de goal stond. Het laatste wapenfeit was voor zijn broer Jeffrey die een hard schot net naast zag gaan.
Al met al heel behoorlijk gespeeld, maar geen klinkende munt. De concurrentie werkte echter mee deze middag, zodat de voorsprong van vijf punten behouden bleef en we weer een lastige uitwedstrijd verder zijn. Niet te lang blijven treuren dus!
Verslag: Gary
Zaterdag 4 oktober: IJsselmeervogels – Zwaluwen ’30 4-1 (1-0)
Vogels doen goede zaken
Ondanks een draak van een wedstrijd heeft IJsselmeervogels deze zaterdag met ruime cijfers toch haar vijfde overwinning bij kunnen schrijven. Volgens een betrouwbare bron in de supermarkt moeten we terug naar het jaar 1954, toen de vogels het seizoen voor het laatst met vijf overwinningen begonnen. Deze overwinning werd tevens opgeluisterd met goed nieuws uit Veenendaal, waardoor de voorsprong inmiddels is opgelopen tot 5 punten.
Aanvankelijk liet Zwaluwen ’30 zien behoorlijk te kunnen voetballen. Het speelde fel en dat leverde direkt na de aftrap al een vrije trap op, die overigens door doelman Messemaker gepakt werd. De doelman trapte de bal vervolgens snoeihard tegen het hoofd van een teruglopende zwaluw, die daardoor voor even tegen de vlakte ging. IJsselmeervogels stelde daar weinig tegenover. Na acht minuten tike de doelman van Zwaluwen een schotje van 25 meter van Jasper Bolland naast, maar de vogels grossierden in de openingsfase voornamelijk in balverlies en hanteerden een laag tempo. Zwaluwen was feller en beter, zonder dat het overigens een kans kon noteren. Of het moet na een krap kwartiertje geweest zijn toen een scherpe voorzet maar net voorlangs het doel van Peter Messemaker werd geschampt. Pas na 22 minuten werden de vogels gevaarlijk toen een mooie bal van Kevin Winter op Henri de Graaf door de laatste voor het doel werd gebracht, maar ternauwernood tot corner kon worden verwerkt. Vijf minuten later had het maar zo 0-1 kunnen zijn. Een blunder van Bas Mooij bracht Zwaluwen alleen voor Messemaker, maar die plukte de poging tot een stift makkelijk uit de lucht. IJsselmeervogels kroop langzaamaan uit haar schulp en zag dat het tegen de twee spitsen van Zwaluwen ook wel met een mannetje extra kon opkomen. Dit had na een half uur tot de openingstreffer moeten leiden, toen Henri de Graaf een voorzet van Wouter van Hoof voor het intikken had, maar hopeloos hard en over schoot. Een minuut later stuurde Kwong Wah Steinrath zijn tegenstander het bos in, maar zijn scherpe voorzet bereikte vervolgens niemand. Even later kwam de hardwerkende Kwong wederom erlangs en dit keer deed hij zelf een doelpging die via een verdediger tot corner werd verwerkt. De hierdoor verworven corner werd door Henri de Graaf over gekopt. Tien minuten voor rust gaf André Kemper de bal perfect mee Op Kwong Wah Steinrath, maar die vergat, inmiddels alleen voor de doelman, de bal mee te nemen. Het tussenoffensiefje leidde al vrij vlot tot een doelpunt. In de 37e minuut plaatste Kevin Winter een voorzet op het hoofd van André Kemper die het leer geraffineerd binnenkant paal kopte. Daarmee was de koek voor de eerste helt ook gelijk op.
Na de thee begonnen de vogels fanatieker dan ervoor. Zo rende Wouter van Hoof weer eens door de verdediging heen, maar schoot zelf veel te slap in, terwijl Kwong Wah Steinrath er maar wat goed voor stond om een doelpuntje mee te pikken. Het duel zakte echter weer direkt in, totdat IJsselmeervogels vanuit het niets de voorsprong verdubbelde. Een prachtige aanval in de 58e minuut leidde tot een tikje van de andermaal kilometers vretende Raymond Bronkhorst op rechtsback Jasper Bolland, die ineens uithaalde en de 2-0 aantekende. Even veerde het duel weer op. Eerst konden de vogels na beroerd uitverdedigen, 3 minuten na de goal, slechts met kunst en vliegwerk de aansluitingstreffer voorkomen en in de counter wist Jasper Bolland in een 3 tegen 2 situatie maar net André Kemper niet te bereiken. In de 65e minuut deed Zwaluwen weer van zich spreken. Jasper Bolland werd fraai het bos in gestuurd in een hele snelle aanval en de voorzet leidde tot een inzet die ternauwernood door Bas Mooij van de lijn kon worden gewerkt.
Wat volgde was een gezapig kwartier, wat echter ook direkt werd opgevolgd door de 3-0. Kwong Wah Steinrath passeerde fraai zijn mannetje en leverde een voorzet op maat af op de voor Kemper ingevallen Jeffrey Winter, die het leer beheerst intikte. In de slotfase kwamen er dan toch weer kansjes over en weer. Eerst werd een verraderlijk schot van Kevin Winter nog onschadelijk gemaakt en in de laatste minuut kreeg Zwaluwen ’30 dan toch de eretreffer. Eerst ranselde Peter Messemaker nog een poeier uit de kruising, maar de corner leidde tot een scrimmage waarbij Peter Neuvel zomaar de 3-1 kon binnen knallen. Maar de koploper wenste hoogstpersoonlijk het slotakkoord voor zich op te eisen. Man of the Match Kevin Winter haalde de bal op bij de cornervlag en plaatste de bal afgemeten op het hoofd van zijn broer Jeffrey, die daarmee zijn tweede van de middag inknikte. Zwaluwen had bijna nog de 4-2 geproduceerd, maar 4 schoten in de scrimmage werden even zovele keren geblokt.
IJsselmeervogels begint zich zo vroeg in het seizoen al op te werpen tot een serieuze titelkandidaat. Niet alleen is de voorsprong nu al behoorlijk, ook staat het doelpuntenaantal inmiddels al op 19. En als de wedstrijden dan ook nog eens gewonnen worden op mindere dagen als deze, dan kan de selectie zich niet al te lang meer verschuilen achter doelstellingen als “meedoen om de titel”.
Verslag: Gary
Zaterdag 27 september: DOVO – IJsselmeervogels 1-4 (0-1)
Degelijke overwinning op DOVO
Met twee gedachten in het hoofd werd vanmiddag de reis naar Veenendaal gemaakt. Aan de ene kant het vertrouwen in de ploeg van trainer Roy Wesseling na de drie eerste en vooral gewonnen competitiewedstrijden, maar aan de andere kant de statistieken die uitwijzen dat IJsselmeervogels het nooit makkelijk heeft bij Dovo. Ten opzichte van de wedstrijd dinsdag tegen AGOVV waren er enkele wijzigingen in de basis. Bas Mooij was weer hersteld van zijn ziekte en mocht Raphael Supusepa voor het eerst in de basis starten.
In het begin en zeker ook in een groot deel van de eerste helft leek de tweede gedachte, namelijk dat IJsselmeervogels slechte statistieken heeft tegen Dovo, bewaarheid te worden. Dovo speelde met veel pressie, terwijl IJsselmeervogels moeite had met de opbouw. Veel passes waren niet scherp genoeg. Qua spelbeeld leek in de eerste 4 minuten Dovo vooral de dominante ploeg. Al in de 5e minuut moest één van de verdedigers van de Vogels een bal van de lijn halen. IJsselmeervogels stelde door vijf minuten later een aardige aanval tegenover. Op aangeven van Kevin Winter schampte Andre Kemper de bal met het hoofd waardoor deze naast de goal verdween. In de 17e minuut hadden de Vogels op voorsprong moeten komen. Een goede aanval liep via Kevin Winter en Andre Kemper die op zijn beurt Kwong Wah Steinrath bediende. Hij schoot de bal echter keihard en hoog over. Op een half uur spelen kreeg Dovo weer een kans en wederom kon de verdediging van IJsselmeervogels de bal ternauwernood wegwerken. Ondanks dat Dovo de druk op de ketel hield was het IJsselmeervogels dat na 37 minuten vanuit een corner een poging deed de goal te vinden. Kevin Winter speelde de bal op Kwong Wah Steinrath die de bal op Kevin teruglegde die met een schot probeerde de bal tussen de palen te plaatsen. Helaas ging zijn schot net over. Vervolgens werd Andre Kemper twee keer in stelling gebracht. Een keer na een interceptie en een keer vanuit een corner. Zijn laatste inzet belandde in de handen van de keeper. IJsselmeervogels kreeg tegen het einde van de eerste helft meer grip op het spel. Uiteindelijk resulteerde dit in de 1-0 voorsprong. Daarvoor was wel de blessuretijd nodig. Het was weer het befaamde trio Kevin Winter, Andre Kemper en Kwong Wah Steinrath dat bij deze aanval was betrokken. Het was de ene helft van de Winters die de bal meegaf aan Kemper. Die trok keurig voor waardoor King Kwong de bal snoeihard via de lat in de touwen deed eindigen. IJsselmeervogels mocht met een 1-0 voorsprong gaan rusten.
De Vogels gingen in de tweede helft voortvarend van start. Na een onbegrijpelijke vrije trap voor Dovo brak Wouter van Hoof door de verdediging van de Venendalers en daar waar de keeper had gerekend op een voorzet scoorde Wouter in de korte hoek en zette daarmee niet alleen de keeper, maar eigenlijk de hele verdediging van Dovo te kakken. Dovo kreeg daarna nog wel wat mogelijkheden, maar veelzeggend is dat deze over het algemeen ontstonden door fouten in de verdediging van de Rooien. Zo moet Bas Mooij een bal van de lijn halen nadat Peter Messemaker te laat uit zijn goal kwam. Dovo zette wel aan maar vlakbij of in de zestien kwamen ze nauwelijks. Ze kregen zelfs de 3-0 nog te verwerken. Op een pasje van Andre Kemper schoof Kwong Wah Steinrath de bal makkelijk binnen. Zijn tweede deze middag en de zevende al van het seizoen. Hij is dan misschien in zijn balcontacten niet altijd even gelukkig, maar scoren kan hij.
Maar goed Kwong en zijn kornuiten waren nog niet goed en wel uitgefeest of ook Dovo mocht een doelpunt aantekenen. Een beloning voor zowel het harde werken als het spelen met een positieve instelling. Vooral dat laatste was in het verleden wel eens anders. Dovo bleef op zoek naar de aansluitende goal, maar ondanks het uitvallen met een blessure van de twee centrale verdedigers Bas Mooij en Lion Axwijk wisten de Rooien uit Spakenburg toch de goal verder schoon te houden. In blessuretijd werd Wouter van Hoof weer eens onnodig getackeld. Het was Andre Kemper die de bal laag langs de muur onhoudbaar voor de keeper in de goal schoot en de eindstand op 4-1 bepaalde.
Verslag: Hop
Zaterdag 20 september: IJsselmeervogels – Jodan Boys 
4-2 (2-0)
Vogels vloeren Jodan Boys….
IJsselmeervogels heeft wederom goede zaken gedaan in de derde ronde van de competitie. In een duel met een tegenstander die niet van zins was om zich afwachtend naar de slachtbank te laten leiden, bleken de vogels uiteindelijk vooral efficiënter en kon het zich in het laatste half uur zelfs permitteren om de wedstrijd uit te lopen.
Daarvan was bij de start nog zeker geen sprake. Het eerste wapenfeit kwam op het conto van Jodan Boys. Een plotselinge uitval leidde tot een corner voor de bezoekers, maar deze leverde niets op. Na een minuut of 8 afwachten sloegen de vogels, met Mike Thé in de basis voor de geblesseerde Wouter van Hoof en Jeffrey Winter inmiddels op de bank, echter genadeloos toe. Prachtig samenspel via Bronkhorst, Thé en weer terug, deed de bal uiteindelijk bij de op randje 16 vrij staande André Kemper belanden en deze sloeg even fraai als dodelijk toe met een hard schot in de goal. 2 minuten later was het al bijna weer raak, maar bij een scrimmage voor de goal werd Kemper weliswaar gevloerd, maar de keeper van Jodan Boys dook hierbij goed op de bal. Een minuut later had de gelijkmaker maar zo op het scorebord kunnen staan. Peter Messemaker, normaliter, zo bleek ook weer dit duel, een prima beschermer van de goal,schoot de bal tegen een aanvaller van de Boys en mocht van geluk spreken dat het speeltuig uiteindelijk naast de goal rolde. Het duurde tot de 18e minuut voordat IJsselmeervogels van zich deed spreken. André Kemper haalde vanuit het niets uit, maar zijn draaiende schot ging maar net naast de goal. Een minuut of vijf later kwam Kwong Wah Steinrath met een mooi balletje op Jasper Bolland, maar deze laatste zag de bal van zijn scheenbeen richting de doelman stuiteren. Jodan Boys liet zich intussen niet onbetuigd. Het was gekomen om te winnen en in de 26e minuut deed het bijna van zich spreken. Met een uitval, drie tegen twee, die goed werd uitgespeeld, kwam het uiteindelijk tot een schot, maar doelman Peter Messemaker stond zijn mannetje en keerde het gevaar.Een minuut later werd Pierre Tosch er weer eens uitgelopen. Gezegd moet worden dat de taak niet makkelijk was, vanwege het vele balverlies van zowel Kwong Wah Steinrath als Mike Thé. De sympathieke verdediger, niet echt op zijn plaats op rechtsback, had het andermaal erg moeilijk, maar dit keer kon Bas Mooy de reddende hand bieden.
In de 33e minuut tekenden de vogels voor de beslissing. Als het voetbal niet altijd even makkelijk gaat, is het maar goed dat de aanvallen bij vlagen wel dodelijk waren. Een mooi balletje van Raymond Bronkhorst op de niet goed in de wedstrijd zittende Kwong, werd met een flitsende draaibeweging door de laatste tot doelpunt gepromoveerd. Een minuut later was het al bijna weer geijk. Lion Axwijk liet zijn man lopen, maar deze haalde als een wonder nog de bal van de achterlijn en schoot van daaruit maar net tegen de paal. Op slag van rust liepen de vogels bijna nog uit. Een prachtige aktie van Henri de Graaf, hij was net ingevallen voor de teleurstellende Mike Thé, en kon daarmee zijn honderdste duel voor de vogels laten aantekenen, leek tot de 3-0 te leiden, maar de assistent bleek buitenspel te hebben geconstateerd. Een minuut later kwam Henri alleen voor de goal, maar schoot ver en hopeloos over.
In de tweede helft liepen de vogels direkt uit. Een goede loopaktie van Jasper Bolland, hij solliciteerde samen met André Kemper naar de motm titel, werd opgevolgd door inspelen op Kwong, die direkt doortikte op Kevin Winter. De laatste legde hem klaar voor een leeg doel en André Kemper was er als de kippen bij om het leer in het doel te glijden. Binnen 5 minuten was het echter al 3-1. Een voorzet uit het niets werd pardoes in het dak geramd door Mitchel Heerkens. Jodan Boys werd menigmaal gevaarlijk, en het had niet veel gescheeld of het was 3-2 geweest, ware het niet dat doelman Peter Messemaker meer dan eens een betrouwbare sluitpost bewees te zijn. Ruim 20 minuten voor tijd liep IJsselmeervogels dan toch weer uit. Een corner van Kevin Winter plantte André Kemper vanuit de draai ineens op het hoofd van Kwong Wah Steinrath, die zijn niet geweldige vertoning vervolgens toch opleukte met zijn tweede goal. IJsselmeervogels geloofde het vervolgens wel en liep de wedstrijd het laatste half uur uit. 8 minuten voor tijd moest het nog wel een tegentreffer incasseren toen Pierre Tosch een voorzet van de Goudenaren pardoes in eigen doel liep. En even later kon opnieuw de sterk keepende Messemaker maar net de anschlusstreffer voorkomen door andermaal attent in te grijpen.
Twee minuten voor tijd kreeg IJsselmeervogels nog de kans om de score uit te bouwen. Henri de Graaf kwam op links door in een twee tegen een situatie, maar Kwong liep niet goed, wardoor Henri hem niet alleen voor de goal kon zetten. Het laatste wapenfeit was nog voor Jodan Boys. Een vrije trap spatte op de vuisten van Peter Messemaker uiteen. Geen goede wedstrijd, maar bij vlagen kon gezien worden dat het potentieel groot is. Komende dinsdag kunnen de vogels laten zien waar ze echt toe in staat zijn, als AGOVV op bezoek komt. John van de Brom, toeschouwer op de Westmaat, zal een wedstrijd gezien hebben die niet hoogstaand was, maar zal ook gezien hebben dat de afronding zo nu en dan met een dodelijke precisie geschiedde. Volgende week gaan de vogels dan op bezoek bij DOVO dat tot nu toe tegen valt en waar IJsselmeervogels goede zaken kan gaan doen!
Verslag: Gary
Zaterdag 13 september: Sparta Nijkerk – IJsselmeervogels 0-3 (0-2)
Ook Sparta Nijkerk met speels gemak opzij gezet….
Het is lang geleden dat IJsselmeervogels op de Ebbenhorst zo gemakkelijk tot een overwinning kwam. Door doelpunten van André Kemper en Kevin Winter in de 1e helft en Wouter van Hoof in de 2e helft werd een solide 0-3 overwinning neergezet.
De Vogels en haar supporters werden bij binnenkomst van Nijkerk gewaarschuwd dat het wel eens een zwaar middagje kon worden door een electronisch mededelingen bord met de tekst “Vogels, welkom in het hol van de leeuw”. Maar net als Simson ooit met speels gemak een leeuw onschadelijk maakte, zo ontdeed ook de Rooie brigade zich met speels gemak van de Nijkerkse leeuw, en ook hier smaakte de overwinning zoeter dan honing.
De Vogels schoten als een jaguar uit de startblokken, al na 3 minuten kon de 0-1 worden aangetekend. Jasper Bolland zette André Kemper vrij voor keeper Sven Onland, André bleef koel en omspeelde de keeper waarna hij het leer in het lege doel schoof. André Kemper, vorige week nog startend op de bank vanwege een lichte rugblussure, gaf hiermee direct zijn visite kaartje af. Een speler die ook continu met visitekaartjes loopt te strooien is Kevin Winter, hij zorgde in de 41e minuut van de eerste helft voor de 0-2 voorsprong met een geplaatst schot wat nog iets van richting werd veranderd. Hiervoor waren er echter al meerdere kansen geweest om de score vroeger uit te bouwen, maar zowel Jasper Bolland als ook Wouter van Hoof kregen de bal niet tussen de palen na enkele goede kansen.
Wie zou verwachten dat na rust IJsselmeervogels onder druk zou komen te staan door een Sparta Nijkerk dat toch maar iets zou proberen te forceren had het mis. De Spartanen waren onmachtig deze middag op hun eigen Ebbenhorts tegen dit IJsselmeervogels. Het was dan ook puur en alleen aan de Vogels zelf te wijten dat men Sparta niet middels een flinke oorwassing als een welpje met de staart tussen de benen op haar plaats zou zetten. IJsselmeervogels ging freeweelend over het, aan hockey denkende, kunstgrasveld en was men wat zorgvuldiger geweest dan had de score hoge proporties kunnen aannemen. Nu bleef de teller echter stokken op 0-3 doordat ook nog Wouter van Hoof in de 84e minuut de bal tegen de touwen schoot na zich knap vrij gespeeld te hebben. Hiervoor waren echter al meerdere kansen gemist om de score eerder en hoger op te krikken door onder meer Jasper Bolland en Kwong Wah Steinraht.
Ondanks het feit dat de stand, gezien het wedstrijdbeeld, slechts bij 0-3 bleef, gingen de Vogels met haar supportersschare toch met een heel goed gevoel richting eigen kantine in de wetenschap dat dit wel eens (weer) een heel mooi seizoen kan gaan worden. In ieder geval een heel wat beter gevoel dan vorig seizoen toen men kansloos op de Ebbenhorst verloor. Nu is het zaak om te waken voor overschatting van de tegenstander en met beide benen op de grond te blijven. Aan trainer Roy Wesseling met zijn begeleiding de schone taak om hiervoor te zorgen. Maar ook voor ons als supporters geld dat één zwaluw, oké twee dan, nog geen zomer maakt!
Verslag: Pojt
Zaterdag 6 september: IJsselmeervogels – Ajax 4-0 (2-0)
Vogels maatje te groot voor Ajax
Onder het toeziend oog van uw reporter senior, die voor het eerst sinds de kraker op Zwembley weer eens een potje voetbal kwam kijken, hoefde IJsselmeervogels zich niet al teveel in te spannen om Ajax met een 4-0 zeperd weer terug naar Amsterdam te sturen.
Ofschoon het doorgaans een gezapig duel was, was gedurende het gehele duel wel duidelijk dat de 3 punten op de Westmaat zouden blijven. Scherp in de afwerking waren de vogels in ieder geval wel. Wie zo’n 50% van de kansen tot doelpunt weet te promoveren, mag met recht een autoriteit op het gebied van afwerking worden genoemd.
Het eerste wapenfeit was echter nog voor Ajax, dat na een slim genomen corner een indraaiende bal richting het doel van doelman Messemaker afvuurde. Het leer werd echter door iedereen gemist. De Amsterdammers waren daarmee meteen ook hun gif kwijt. Na zo’n tien minuten was er nog nagenoeg niets gebeurd, totdat Henri de Graaf de fout in ging en doelman Messemaker met moeite een Amsterdamse inzet tot corner kon verwerken. Rafael Supusepa liep toen inmiddels al warm. Het eerste wapenfeit van de de kat uit de boom kijkende vogels kwam pas na een kwartier. Een goede aktie van Henri de Graaf resulteerde in een voorzet op Wouter van Hoof die neergesabeld werd. De vrije trap van Michael Thé was niet goed te noemen, maar Wouter van Hoof kon de bal opnieuw voor de goal brengen. Daar ontspon zich echter een kopduel tussen Pierre Tosch en Lion Axwijk en de eerste kopte hierbij voor een leeg doel naast, daar waar de laatste er duidelijk beter voor stond. Vijf minuten later nam Thé wel een goede vrije trap, maar dit keer kopte Henri de Graaf het leer aan de verkeerde kant van de paal. Langzaam maar zeker namen de vogels het heft in handen, zonder dat er ook maar iemand overigens op het puntje van zijn stoel zat. De wederom goed voetballende Wouter van Hoof was goed voor een voorzet, maar de voorzet werd juist voor de voeten van de instormende Michael Thé weggetikt. Even veerde Ajax op, na verdedigend geknoei. Doelman Peter Messemaker kon maar met moeite het leer via de paal tot corner verwerken. Er volgde een fase waarbij IJsselmeervogels wel steeds dicht bij een doelpunt kwam, maar Ajax steeds de bal weg kon werken. Wouter van Hoof en Kwong Wah Steinrath waren dicht bij een treffer, alvorens deze dan uiteindelijk toch viel. Vijf minuten voor de thee nam Michael Thé wederom een vrije trap die niet goed werd verwerkt door de keeper van Ajax. Henri de Graaf was er als de kippen bij om de 1-0 aan te laten tekenen. En daarmee was de koek nog niet op, want Kwong Wah Steinrath besloot 3 minuten voor rust de verdediging van de Ajacieden de stuipen op het lijf te jagen en beloonde zijn werklust met een fraaie schuiver in de hoek (2-0).
Na de rust begon IJsselmeervogels in ieder geval een stuk scherper dan in de eerste helft. Vanaf de aftrap had Jasper Bolland al bijna voor de 3-0 getekend, maar hij gleed net te laat in. Even later stond hij aan de voet van een mooie aanval en gaf het speeltuig mee aan de mee opgekomen Pierre Tosch. Deze gaf voor op Kwong Wah Steinrath, maar die zag het leer net voor zijn voeten worden weggetikt. Na 9 minuten in de 2e helft viel echter de definitieve beslissing. Een voorzet van Wouter van Hoof kwam bij de geheel vrij staande Kwong. Bijna identiek aan zijn eerste treffer schoof hij beheerst de bal langs de Amsterdamse doelman. Daarmee was de koek al bijna op. De vogels geloofden het wel en het povere Ajax kon geen potten breken. Een kwartier voor tijd schoot Henri de Graaf nog net naast. Hij zag hierbij overigens de geheel vrij staande Kevin Winter over het hoofd. 10 minuten voor tijd mocht Kwong dan toch nog zijn onzuivere hattrick aantekenen. Eerst liet hij nog leep een bal doorlopen voor de instormende André Kemper, maar nadat de laatste een voorzet op Kevin Winter had gegeven, schoot die op zijn beurt weer tegen de arm van een verdediger en dat betekende een strafschop. Kwong had in het verleden al bewezen een uitstekend strafschopspecialist te zijn en ook nu schoot hij onberispelijk het leer binnen de touwen.
En daarmee was het duel ook gelijk gespeeld. De vogels deden goede zaken, zagen beoogde concurrenten punten verspelen en nemen de leiding in 1b. Deze zwaluw betekent echter nog bepaald geen zomer. Daartoe was eenvoudigweg de kracht van de opponent te zwak. Volgende week, als de vogels op bezoek gaan bij Sparta Nijkerk, pas dan kan er misschien wat worden gezegd over waartoe IJsselmeervogels dit seizoen in staat is.
Verslag: Gary